Zorg+Welzijn

Meer dan 220.000 Nedelandse huishoudens leven langer dan vier jaar onder de lage-inkomensgrens en meer dan 1 miljoen mensen hebben problematische schulden. Hoe kun je deze mensen helpen?

Niet alleen de zorg voor mensen met dementie wordt steeds intensiever, ook de ondersteuning voor naasten, de mantelzorg en vrijwilligerswerk maken dementie tot een indringend thema in het sociaal domein.

E-health is een ontwikkeling waar we niet meer omheen kunnen. Hulpverlening wordt steeds digitaler.

De afgelopen jaren is in het sociaal werk flink ingezet op projecten tegen eenzaamheid. Voor sociaal werkers ligt een belangrijke taak om mensen te ondersteunen in de maatschappij mee te doen.

Wat is de meerwaarde van een ervaringsdeskundige? En wat is zijn positie?

Sociaal werkers komen achter de voordeur en kunnen signaleren, hulp verlenen en doorverwijzen en hebben dus een spilfunctie in het tegengaan van huiselijk geweld en seksueel misbruik.

Vanaf 2015 wordt de hulp aan kinderen en jongeren gecoördineerd en uitgevoerd door de gemeenten.

Het is van belang dat sociaal professionals LHBT’ers niet over het hoofd zien want de problemen die zij ervaren, zoals eenzaamheid, depressies en suïcidaliteit, kunnen groot zijn.

Mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB) vormen in het sociaal domein één van de meest kwetsbare groepen. Het wordt voor hen alsmaar lastiger om zelfstandig te functioneren in onze steeds complexere samenleving. Hoe kun je hen als professional ondersteunen?

Onderzoek laat zien dat het aantal mantelzorgers sterk toeneemt, maar dat mensen zich minder belast voelen. Professionals zijn cruciaal voor mantelzorgers. Lees in dit dossier hoe en waarom.

Iedereen die kan werken, maar die het zonder ondersteuning niet redt op de arbeidsmarkt, valt sinds 1 januari 2015 onder de Participatiewet.

Voor een samenleving waarin iedereen volwaardig mee kan doen, is het belang van sterk sociaal werk groot. Het bijhouden van vakmanschap en het inspelen op nieuwe ontwikkelingen zijn daarom van belang.

Gemeenten zijn vanaf 1 januari 2015 verantwoordelijk voor de uitvoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), de Jeugdwet en de Participatiewet. Het idee is dat gemeenten deze wetten met minder bureaucratie en goedkoper kunnen uitvoeren dan het rijk omdat ze dichter bij de inwoners zitten. De transitie van de taken is inmiddels achter de rug, maar hoe staat het met de transformatie?

Wie een verslaving heeft of hiervoor in behandeling is, houdt dit vaak zo lang mogelijk geheim. Ondanks dat bekend is dat miljoenen Nederlanders verslaafd zijn, is het hebben van een verslaving nog steeds een taboe. Hoe doorbreek je dat?

Het aantal bedden in de ggz is met een derde afgenomen. Er duiken sindsdien steeds meer berichten op over ‘verwarde personen’ in de wijk. Maar wie zijn die mensen? En welke ondersteuning hebben ze nodig?

Vele Nederlanders zijn actief als vrijwilliger. En deze inzet is heel welkom na alle bezuinigingen op gebieden als zorg, welzijn, cultuur, sport en natuurbeheer.

Professionals in het sociaal domein hebben vaak een haat-liefde verhouding met regels en wetgeving. Regels beschermen de cliënt en ook de hulpverlener. Maar regels en wetgeving kunnen ook de professionele ruimte behoorlijk beperken.

Het wijkteam ligt onder de loep, niet in de laatste plaats omdat alle wijkteam-leden moeten samenwerken. Met iedereen.

Vanaf 2015 wordt zorg en ondersteuning vanuit de Wmo door gemeenten georganiseerd en gefinancierd. Uitgangspunt is dat mensen zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen.

Als de overheid vasthoudt aan zelfredzaamheid als norm, worden mensen uitgesloten van voorzieningen.' Onder professionals is een levendige discussie over hoe ver zelfredzaamheid moet gaan.

Zorgmijders vragen het uiterste van professionals. In inzet, in samenwerking, in het vinden en houden van contact, in het organiseren van passende ondersteuning. Iedere casus is uniek en ook weer niet. Het gaat om mensen die zich afgewend hebben van de samenleving, van de zorg die zij juist vaak hard nodig hebben. Aan de andere kant zijn het vaak ook mensen waar de samenleving, en de zorg, zich van afgewend hebben.