Informele zorg
Greet Demesmaeker: ‘Mij werd gezegd dat het goed is om afstand te houden tot de cliënt’
COLUMN Behandel ons ongelijk
Mantelzorgers voelen zich in een hoek gezet
Actie tegen eenzaamheid: weten, willen en kunnen
Transformatie
Over informele zorg
Het belang van informele zorg
Mantelzorgers, vrijwilligers, burenhulp, lotgenotencontact, zelfhulp, actief burgerschap: er zijn vele vormen van informele zorg – en dus onbetaalde – en ondersteuning. Samen met professionals houden deze informele zorgverleners het Nederlandse zorgstelsel draaiende.
Ons land scoort internationaal gezien hoog als het gaat om informele zorg, zegt onderzoeker Marianne Potting, al is het nooit genoeg. ‘Dat zit ‘m niet in de bereidheid onder Nederlanders om zich in te zetten, maar omdat de toenemende vraag om zorg en ondersteuning veel groter is dan het aanbod. Dat heeft onder andere te maken met het bezuinigen op professionals. De indicatie om een professional in te zetten, wordt steeds zwaarder. Bovendien verandert de visie: je hebt niet altijd professionals nodig voor de beste ondersteuning. Soms is het prettiger om te praten met iemand uit je eigen omgeving die je vertrouwt, zoals je buurvrouw.’
Samenwerken voor informele zorg
Om zo goed mogelijk zorg en ondersteuning te kunnen geven, moeten informele zorgverleners en professionals samenwerken. Hoe doe je dat het beste? Herken en erken elkaars unieke bijdrage, zegt Potting. Daarmee begint het. ‘Dat is een voorwaarde tot samenwerking. Je hebt elkaar nodig, omdat je allebei een unieke en belangrijke rol inneemt in het leven en welzijn van de cliënt.’ Verder moeten organisaties beseffen dat professionals niet automatisch op de juiste manier met vrijwilligers omgaan, hoe goed ze ook zijn in hun werk. ‘Werken met cliënten is niet hetzelfde als werken met vrijwilligers. Dat laatste verloopt niet vanzelfsprekend probleemloos. Professionals zouden daarin begeleiding moeten krijgen.’
