De mooiste zin in dit nummer staat in het artikel van Ilona Dahl. ‘Ik heb in Nederlands-Indië de dood in de ogen gekeken, dan kan ik toch wel voor mijn eigen vrouw zorgen?’ Rudy Brzesowsky is negentig jaar. Hij noemt zijn koppigheid ‘de grootste fout in zijn leven’. Oververmoeid bleef hij met zijn voet achter een stoelpoot haken en brak ‘alles’.

De moeder van mijn vriend Theo is aan het dementeren. Onlangs werd hij weer gebeld. Of hij haar wilde ophalen bij het gemeentehuis in Houten. Ze wilde zich daar inschrijven voor een nieuwe woning. Kennelijk was haar verhaal zo onsamenhangend, dat de ambtenaar nattigheid rook. Als goede zoon kan je dan slechts zuchten, in de auto stappen en mama weer ophalen.

‘De Werkgeverij is een samenwerkingsverband van werkgevers en werknemers uit zorg, welzijn, jeugdzorg en kinderopvang. Hierin delen twaalf deelnemende organisaties werk en medewerkers op basis van vertrouwen. Met de transities in de zorg op komst, was duidelijk dat er een verschuiving van personeel zou komen.

Je krijgt mensen alleen in beweging als je aansluit bij wat zij willen. Judith Wolf beschreef hoe dat moet. ‘Professionals mogen persoonlijker zijn.’

‘Stervensbegeleiding kun je ook overlaten aan sociaal werkers.’ De discussie over voltooid leven heeft het belang duidelijk gemaakt van aandacht voor levensvragen van ouderen. Beschikken professionals over voldoende vaardigheden en competenties om hiermee aan de slag te gaan?

Wat doe je als je partner ziek wordt en je zelf al op leeftijd bent? Oudere mantelzorgers voelen zich zwaar overbelast, maar blijven onophoudelijk voor hun geliefde zorgen. Hulp laten ze nauwelijks toe. En dan? ‘Ik maak voorzichtig kennis, kom geregeld langs, stapje voor stapje laten ze me toe.’

Kunnen vrijwilligers iets betekenen voor gezinnen waarin de veiligheid en ontwikkeling van kinderen worden bedreigd? Lukt dat bij zo’n zware doelgroep? Onderzoek van Humanitas wijst uit dat het kan en veel oplevert.

Een jarenzestigbungalow in het groene dorp Hoogezand in Groningen, waar Ida Grasdijk woont met man en hond. De stijlvolle keuken in rustige natuurtinten herbergt een keukentafel van indrukwekkende afmetingen. ‘Deze keukentafel heeft vooral een sociaal karakter. Ik kook graag en maak eetafspraken met vrienden en familie aan een mooi gedekte tafel’, aldus de directeur van werkgeversverband ZorgpleinNoord.

Evelien Regnat werkt als sociaal makelaar voor Stichting Me’kaar in het Utrechtse Geuzenkwartier, een oude volksbuurt. Ze is samen met collega’s verantwoordelijk voor de buurtspeeltuin, dat is ook haar uitvalsbasis.

‘Wanneer ik hun binnenkort ergens tegenkom, dan pak ik ze. Reken daar maar op!’ Als het gebeurt, is de impact groot: bedreigingen aan het adres van hulpverleners. Hoe ga je hier als team mee om?

Het lijkt logisch. Wie wat wil doen aan de toename van de mensen die verward op straat belanden, voorkomt dat mensen überhaupt zo verward raken. Maar dat gebeurt weinig. ‘Eerlijk gezegd is er de afgelopen vijf jaar niets verbeterd.’

Monica is 28 jaar en net moeder van een vijf maanden oude dochter. Ze wordt sinds februari begeleid door een taalcoach, om zo snel mogelijk Nederlands te leren. ‘Mijn dochter is half Nederlands, voor haar toekomst is het belangrijk dat ik Nederlands leer’, vertelt Monica in zeer goed Engels. ‘Ik wil haar kunnen helpen met huiswerk als ze op school zit.’ Monica is Poolse en woont nu drie jaar in Nederland.

Leyla is 17 jaar. Ze heeft een heel scherp beeld van wat ze wil, en op welke manier dit moet gebeuren. Dat is een grote kracht. Zo leert ze nu op eigen houtje Japans en Chinees. Maar die kracht kan haar ook in de weg zitten.

Nieuwe digitale ontwikkelingen, handige apps en gadgets voor het sociaal domein. Heb je tips? Mail dan: zorgenwelzijn@bsl.nl

Mariska Overgaag (29) is de nieuwe Sociaal Werker van het Jaar. De Zoetermeerse richtte Meldpunt EMMA (Eerder Melden, Minder Achterstanden) op. ‘Mensen zijn opgelucht als er iemand van EMMA voor de deur staat. Wij komen niks halen, maar iets brengen.’

Venray-watcher Stan Verhaag komt oog in oog te staan met een gebouw dat veertig jaar geleden diepe indruk op hem maakte.