Het ravijnjaar lijkt niet 2026 maar 2028 te worden, maar hangt nog steeds als een zwaard van Damocles boven het hoofd van gemeenten. Tegelijk wordt de samenleving steeds individualistischer.
Daarom zijn buurthuizen belangrijker dan ooit. Toch zijn ze jarenlang wegbezuinigd. En als er al iets nieuws voor in de plaats komt, is het vaak een strak wijkcentrum dat nét niet past bij wat bewoners nodig hebben.
Gelukkig zijn er altijd mensen in de wijk die niet wachten op beleid, maar zelf aan de slag gaan. Wie zijn die doeners, hoe pakken ze het aan en voor wie maken zij het verschil? Dat onderzoekt Geert Vlieger in de podcast Het buurthuis bestaat niet meer, gemaakt in opdracht van Zorg+Welzijn (lees het interview met Geert hier). Daarin wordt ook kort uitgelegd waarom we gekozen hebben voor deze podcasttitel.
Zo spreekt hij in Den Haag met Bilal Sahin van de Buurtvaders. Waar het vroeger onveilig was op straat, brengen Bilal en zijn team nu rust en verbinding. Ze gaan in gesprek met de jongeren op straat over wat hen bezighoudt. Vaak hebben ze zorgen over hun toekomst, stageplek of gedoe thuis. De vaders helpen hen dan verder.
Soms doen gemeenten trouwens ook iets briljants. In Tilburg kocht de gemeente het huis van een crimineel op – en gaf het terug aan de wijk, zodat buurtbewoners er iets positiefs mee konden doen. Dat idee pikten ze op in Sicilië, waar de overheid zo de maffia probeert te ondermijnen. Ook hierover hoor je meer in onze podcast!
Deze podcast hebben we gemaakt om je te inspireren, maar ook om een statement te maken: buurthuizen zijn geen extraatje. Ze zijn een basisvoorziening. Er zijn veel mensen die écht niet zonder deze plek kunnen in hun buurt, zoals Henk die doof is (in aflevering 1) en Carla (aflevering 2), die nogal van een sigaretje houdt, en natuurlijk ook de kinderen in het buurthuis in Schiebroek-Zuid.
Lees het nieuwe magazine over buurtwerk en buurthuizen hier.
In ons nieuwste magazine staat het buurthuis centraal (en daarmee de onlosmakelijk verbonden buurtopbouwwerker, wiens vak nu precies 100 jaar bestaat!). Want als we écht de sociale basis in de wijk willen versterken, moeten we zo laagdrempelig mogelijk beginnen. Onze oproep aan beleidsmakers: investeer, juist nu, in buurthuizen, en vooral in de mensen die ze tot leven brengen. Zo kunnen ze weer het hart van de wijk worden – en dat nog lange tijd blijven.
