'Mijn moeder was echt zo'n vechtmoeder: alles moest perfect zijn voor Jalbert.' Tegenover me in een café zit Anjet van Dijken en ze vertelt me over haar band met haar broer. Jalbert heeft een verstandelijke beperking en is blind en Anjets ouders overleden korte tijd na elkaar in haar tienerjaren.
Daar stond ze dan als negentienjarige eerstejaars studente: Jalbert woonde weliswaar in een woonvorm, maar voortaan was Anjet verantwoordelijk voor zijn uitjes en financiën. Die opgave dwong haar na te denken over het leven van haar broer en over haar band met hem. Waar moest zijn leven aan voldoen om een goed leven te heten en wat mocht zij van zichzelf vragen als jongere, maar ergens ook oudere zus?
Ik
