De vraag naar jeugdzorg blijft stijgen. Maar ondertussen hebben gemeenten onvoldoende beeld van die hulpvraag en van de effectiviteit en kwaliteit van de hulp die ze inkopen. Aldus Marloes Driedonks, adviseur van het Nederlands Jeugdinstituut.
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
‘Ik denk dat we effectievere jeugdzorg kunnen geven als we daadwerkelijk kijken naar wat een kind nodig heeft.’ Renate Rijnaarts werkt al negentien jaar in de gespecialiseerde jeugdzorg. Ze werkt onder andere met kinderen met ernstige gedragsproblemen en met jongeren met een licht verstandelijke beperking. Twee jaar geleden, stopte ik als uitvoerend jeugd- en gezinsprofessional in loondienst, om voor mijzelf te beginnen.Ze vertrok onder andere omdat ze gefrustreerd was over de beperkte hulp die haar werkgever aanbood aan kinderen. ‘We gaven alleen de hulp die we toevallig in huis hadden, en keken niet of dit de kinderen ook daadwerkelijk hielp.’
Ik vind het goed plan dat mensen meer aandacht willen besteden aan jongeren. Toen ik in mijn twintiger jaren woonde ik nog thuis. Ik dacht er niet aan om het huis uit te gaan. Ik heb heel mijn leven een uitkering en ik zie dat mensen om me heen heel mijn leven werken. Daar ben ik niet tevreden mee. Mijn ouders zijn altijd goed voor me geweest.