Vooral voor homo’s, lesbo’s, bi’s en transgenders in traditionele gemeenschappen is het moeilijk om voor hun seksuele voorkeur uit te komen. In culturen waarin de eer van de familie heel belangrijk is, kan het bekend maken van een andere seksuele voorkeur een schending van die eer betekenen. Met eergerelateerd geweld als gevolg.
Onvoldoende kennis
Projectleider Hanneke Felten van MOVISIE benadrukt dat dergelijk eergelateerd geweld in principe geen verband houdt met een specifieke religie. ‘Eergerelateerd geweld komt voor in zowel Christelijke als Islamitische als Hindoestaanse kringen.’ Felten constateert dat veel hulpverleners die ondersteuning bieden aan jongeren uit traditionele gemeenschappen nog onvoldoende kennis hebben over hoe om te gaan met seksuele diversiteit. ‘Terwijl juist een hulpverlener voor een bange jongen of een bang meisje een veilige haven moet zijn.’
Taal
Sommige hulpverleners zijn bijvoorbeeld te gefocust op het benoemen van die seksuele voorkeur, aldus Felten. ‘Je moet de cliënt niet dwingen om uit te spreken dat hij of zij een andere seksuele voorkeur heeft. Sluit aan bij de taal van de cliënt.’ Daarnaast is het belangrijk om goed in kaart te brengen welke opvangplekken er zijn. ‘Stel altijd de veiligheid van de cliënt voorop. Denk als hulpverlener niet te snel dat je wel kunt bemiddelen met de familie; ga heel omzichtig te werk om te zorgen dat een cliënt niet slachtoffer wordt van geweld. Schakel altijd experts in zoals het Steunpunt Huiselijk Geweld en de contactpersoon eergeweld bij de politie.’
School
Daarom is het belangrijk dat een hulpverlener altijd heel duidelijk uitlegt welke mogelijkheden een cliënt heeft. ‘Soms kan het voorkomen dat een familie de zoon of dochter naar het land van herkomst wil terugsturen. Dan kun je als hulpverlener bijvoorbeeld erop wijzen dat zoon of dochter het in Nederland heel goed op school doet, en het daarom verstandiger is hem of haar te laten blijven’, vindt Felten.
Ketenaanpak
Ze benadrukt dat in de ketenaanpak huiselijk geweld seksuele diversiteit een belangrijk thema is. Bovendien is het volgens haar cruciaal dat organisaties lokaal hulp en opvang bieden aan homo’s, lesbo’s, bi’s en transgenders. Een onafhankelijke organisatie kan dat doen, zoals het Schorer opvangproject Veilige Haven in Amsterdam doet. Daar kunnen homojongeren ondersteuning krijgen. Maar de bestaande welzijnsorganisaties kunnen dit ook zelf inbedden in hun ondersteuning. ‘Zolang het maar een belangrijke taak is en hulpverleners betrokken worden bij de ketenaanpak.’
Download de factsheet Eergerelateerd geweld hier.
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Wat mij aan het artikel stoort is het feit dat ook in Nederland ouders heel moeilijk doen over de sexuele geaardheid van hun kinderen!
Organisaties zoals Switchboard zijn er niet voor niets! De noodzaak van opvanghuizen voor mensen die weg willen uit hun relatie, ook niet! Ook daar zitten gevallen tussen waar de geaardheid van de partner een rol speelt!
De hulpverlening is onvoldoende toegerust op dit soort problemen! Mede doordat de hulpverleners met hun eigen visie zitten (lees opvoeding)!
Zo lang daar niet op wordt geselecteerd, zal de hulpverlening schade aanrichten: zowel t.a.v. Nederlanders als mensen met een andere culturele achtergrond!
Het wordt tijd dat daar “echt” iets aan wordt gedaan. Elke keer dat er ‘iets’ mis gaat, ligt dáár het probleem!
Deze kennis is al jaren bekend! Het is treurig dat voorbij wordt gegaan aan dát gegeven!