Een nieuw fenomeen in de wijk: de zorgarrangeur. Dit is een aparte functionaris die cliënten moet helpen zodat ouderen langer thuis kunnen wonen. Ondanks een geslaagde proef klinken er vanuit het werkveld veel kritische geluiden. Hoe zit dit?
De introductie van deze zorgarrangeur leidde de afgelopen weken al tot de nodige onrust op sociale media. Vragen die onder bijvoorbeeld wijkverpleegkundigen, buurtteams, casemanagers dementie, Wmo-ondersteuners, mantelzorgers, cliëntondersteuners en POH’s ouderenzorg leven zijn onder meer: wat is de toegevoegde waarde van deze nieuwe taak in de wijk? Gaat de zorgarrangeur niet het werk overnemen van de onafhankelijk cliëntondersteuner of de wijkverpleegkundige? Ook is er veel kritiek op zijn/haar rol binnen het brede stelsel van zorg
Die 9 miljoen euro kan beter besteed worden aan salarisverhogingen. Ik zie werkelijk geen toegevoegde waarde van weer een nieuwe titel ‘zorgarrangeur’; hoe komt iemand op het idee? Alsof het al niet ingewikkeld genoeg is. De casemanager brengt ook alles in kaart wat iemand aan zorg nodig heeft, hetzelfde geldt ook voor de wijkverpleegkundige. Waarom dan een naamsverandering met nog meer kosten? Astrid