Hij ergert zich aan het neoliberale uitgangspunt in het sociaal werk: zelfredzaamheid. Jan van Eeden, socioloog op leeftijd, vindt dat de sociaal werker – politieke - kleur moet bekennen en de ongelijkheid in de samenleving moet aanpakken. ‘Accepteer niet langer dat je de kwetsbaarheid van mensen niet kunt veranderen.’
Waartoe is de sociaal werker op aarde? ‘Om een bijdrage te leveren aan een menswaardig bestaan voor iedereen’, is het antwoord van Jan van Eeden. ‘Om dat te doen moet de sociaal werker positie kiezen tussen de overheid en de kwetsbare mensen waarmee hij/zij werkt.’ Aldus Jan van Eeden, 76 jaar en in zijn werkzame leven opbouwwerker, wethouder en socioloog. Hij mengt zich vol overgave in de discussie over de sociale gelijkheid en politisering van
Een reactie van een liberaal.
Citaat “Zelfredzaamheid is het adagium in het neoliberale tijdperk”. Hoe jammer de onvolledigheid van deze uitspraak te constateren. Het is zeer liberaal om te durven constateren dat zelfredzaamheid bij ieder mens ook haar grenzen heeft. Bij mensen met een beperking weer andere grenzen dan bij mensen “zonder” beperking (zo die mensen er al zijn !). Het gaat bij het benoemen en hanteren van zelfredzaamheid niet om de redzaamheid als zodanig, maar om het respect en eigenwaarde wat je door dit te bevragen en stimuleren wil tonen. Ik ben het eens met de schrijver dat door zelfredzaamheid als doel te verheffen zonder de door mij genoemde erkenning, er sprake is van een democratisch verval in onze samenleving. Sociaal werkers kunnen inderdaad een prachtige, wezenlijke bijdrage leveren aan die erkenning van mensen met en zonder beperking door teniet te wijzen op zelfredzaamheid, maar op respect.