Weet je nog het moment dat je uitgeroepen werd tot sociaal werker van het jaar?

Levendig. Mijn naam werd omgeroepen, ik liep blij, opgelucht, onzeker en nog met enig ongeloof naar het podium. Ik dacht: wie ben ik dat ik dit mag doen? Nu moet ik het waar gaan maken! Maar ik kreeg ook gelijk super veel energie. Ik geloof dat ik heb uitgeroepen dat ik helemaal los zou gaan.

En heb je dat gedaan? Ben je losgegaan?

Ja, nogal. Ik heb elk podium gepakt dat zich aandiende. Ik ben bij het ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Sport geweest om mee te denken over langer thuis wonen en het versterken van de sociale basis. Ik heb op allerlei landelijke congressen gestaan. Ik ben op uitnodiging van minister-president Mark Rutte op gesprek geweest op het Catshuis. Ik heb in Tilburg een boost kunnen geven aan projecten waar ik aan werkte. De koning is op bezoek geweest. Met hem heb ik gesproken over langer thuis wonen en de cruciale rol van de lerende sociaal werker hierin. Ik heb allerlei landelijke en regionale en stedelijke televisieoptreden gedaan. En ondertussen ben ik ook breed generalistisch sociaal werk in de wijk blijven doen.

Wat heb je afgelopen jaar bereikt?

Bij zo’n Catshuisoverleg of bij het ministerie van VWS, is dat moeilijk te zeggen. Het is fijn als je gehoord wordt, maar je ziet niet direct effect. In mijn eigen stad kwamen sommige dingen wel in een versnelling. Mensen uit de buurt weten mij en mijn collega’s beter te vinden. Ik word vaker aangesproken. Dat is super voor mijn werk. Ik werkte al een tijd aan een ontmoetingskamer, een inloopappartement waar mensen met geheugenproblemen en/of een klein netwerk meerdere dagdelen per week heen kunnen. Dit jaar hadden we daarmee een doorbraak: we hebben structurele financiering gekregen. Dat komt natuurlijk ook doordat we consequent het belang van de kamer onder de aandacht hebben gebracht bij de gemeente en politiek, maar mijn Sociaal Werker van het Jaar-status heeft daar ook wel een beetje bij geholpen, denk ik. En nog een toffe doorbraak: onder de ontmoetingskamer ligt een winkelcentrum; die winkeliers hebben uitgesproken dat ze het meest dementievriendelijke winkelcentrum van Nederland willen worden.

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

Na dit jaar zie ik glashelder dat ik vroeger veel te veel op microniveau opereerde. Begrijp me niet verkeerd: het werk op microniveau, aan de keukentafel van Henk, is belangrijk en noodzakelijk. Het is noodzakelijk om te zorgen dat kwetsbare mensen mee kunnen blijven doen. Het is belangrijk omdat je met het pleisters plakken gevoel met het veld houdt. Maar daarna is het je taak als sociaal werker om je te verenigen en de problemen die je structureel ziet te vertalen en adresseren bij gemeenten, politiek en de wereld. Als jij voor de tiende keer dezelfde onleesbare brief van de gemeente voor een cliënt aan het vertalen bent, is het tijd om bij het betreffende gemeenteloket aan te kloppen en te zorgen dat die brief anders opgeschreven wordt.

Welke tip heb je voor de komende sociaal werker van het jaar?

Focus. Kies een onderwerp. Ik kreeg een legio aan kansen en heb, opportunistisch als ik ben, alle 180 kansen aangegrepen. Vrije tijd was afgelopen jaar ver te zoeken. Ik heb  een moment meegemaakt waarop ik tegen het randje van overspannenheid aanzat. Toen heb ik in overleg met mijn leidinggevende en personeelszaken een lange vakantie van vierenhalve week genomen en een managementassistent gekregen die in de tussentijd mijn e-mail bijhield. Toen ze zag dat ik vanuit Cyprus nog mails beantwoordde, zei ze: hou daar onmiddellijk mee op, anders stop ik! Dat is meteen tip twee: zorg voor een fijn team om je heen. Op inhoud moet je mensen bij je missie betrekken. En voor je persoonlijke ontwikkeling en begeleiding heb je iemand nodig die zegt: ‘Je hebt al vijftig uur gewerkt, misschien is het even genoeg geweest voor deze week.’ Voor mij waren dat mijn leidinggevenden Marjolein de Graaff en Johan Klunder. Maar eigenlijk mijn hele organisatie. Ik ben zo trots op iedereen. We hebben het dit jaar echt samen gedaan.

Wat zijn je plannen komend jaar?

Ik blijf doen wat ik nu doen: mijn werk met Henk combineren en vertalen naar beslissers. Ik blijf een constructieve onruststoker. We roepen wel dat we creatieve, onorthodoxe oplossingen moeten bedenken, maar in de praktijk doen we wat we altijd hebben gedaan. Dus geef maar eens toe dat je het niet weet en ga vanuit die boodschap zoeken naar échte nieuwe oplossingen.