In de roman Het zal je moeder maar wezen beschrijft cabaretière Karin Bruers hoe zij haar moeder, die dementie heeft, in huis neemt nadat ze deze helemaal verslagen op een gesloten afdeling in een verpleeghuis aantreft. Met het tragikomische verhaal wil zij een statement maken: 'Een aanklacht tegen de samenleving.'
Niet alleen de zorg voor mensen met dementie wordt steeds intensiever, ook de ondersteuning voor naasten, de mantelzorg en vrijwilligerswerk maken dementie tot een indringend thema in het sociaal domein.
