Ik kan kritisch zijn over de belachelijke hoeveelheid griepvaccins die onze minister op advies van een belanghebbende aankocht. En dan heb ik het nog niet gehad over de betuttelende gedachte om de vaccinatie voor werkers in de gezondheidszorg verplicht te stellen. Als verzorgende of verpleegkundige heb je tijdens je opleiding geleerd keuzes te maken over de gezondheid van anderen. Dan heb je eindelijk dat diploma behaald, maakt de minister de keuze om jou verplicht te laten vaccineren! Gelukkig is hij erop teruggekomen. Maar ik kan niet anders constateren dat er sprake was van een ministerie van ‘angst en paniek’.
‘Heeft u al een noodpakket?’ Nog zo’n bangmakende vraag. Voor het geval de dijken breken, de bliksem in slaat of er rellen uitbreken tijdens een popfestival? Geen idee waarvoor ik een noodpakket nodig heb? Tenzij mij voorgerekend kan worden wat de kans is op het lopen van zo’n risico. Ik ben niet zo goed in statistiek, maar de kans dat ik naar een noodpakket moet grijpen lijkt me klein.
Marktwerking in de Zorg – ja, ik schrijf Zorg met een hoofdletter – de invoering van het Elektronisch Patiëntendossier (EPD) en de administratieve rompslomp waar de gezondheidszorg dagelijks mee te maken heeft, zijn wat mij betreft thema’s waar ik de 500 woorden van een blog met alle gemak aan kan besteden.
De Nederlandse gezondheidszorg is innovatief genoeg. Dat kan ook niet anders met al die innovatiemanagers en adviesbureaus die staan te dringen om mooie plannen uit te rollen. Zelf deed ik mee. Verblind door de autoriteiten die me toch echt de noodzaak lieten zien. En wat is er nu van over? Hoogervorst noemde het ‘Sneller Beter’. Een programma dat in 2005 haar beslag kreeg en uitgerold zou worden naar alle Nederlandse ziekenhuizen.
In het ziekenhuis waar ik destijds deze kar trok vroeg ik laatst naar de stand van zaken. Het antwoord kunt u zelf invullen. Het neemt niet weg dat ik en met mij vele anderen tijd en energie hebben gestoken om achter hypes, wetten, regels, financiën en andere prikkels aan te lopen. Meestal tegen beter weten in.
En te vaak laten we de basale onderwerpen liggen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan goede salarissen, leuk werk en professionele patiëntenzorg. Een nieuw gebouwde instelling met alle technische snufjes functioneert echt niet beter als er geen verzorgenden en verpleegkundigen zijn die het patiëntenwerk doen in het primaire proces. Wonen in dat hightech verpleeghuis wordt echt niet aangenamer als de ziekenverzorgende je niet naar het toilet brengt, omdat er niet genoeg medewerkers zijn.
Vaak heb ik het al gezegd: breng de gezondheidszorg eerst op het niveau van goede basiszorg en ga dan in de weer met allerlei strategische hoogstandjes.
Monique Kempff (1961) is sinds juli 2007 voorzitter van NU’91. Kempff deed een opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige in Psychiatrische Ziekenhuis Schakenbosch te Leidschendam. Daarna volgden veel inhoudelijke en managementopleidingen. Van het primaire proces tot aan de directietafel, zowel in de GGZ, ziekenhuizen en VVT. Kempff heeft ook internationaal ervaring opgedaan in de gezondheidszorg.
@ A. Pectoris
Goh, je schijnt de “paradijselijke” positie van de voorzitster van NU’91 te kennen.
Toch plezierig dat er nog iemand vanuit dit “paradijs” is die weet wat er speelt op de werkvloer en dat niet verbloemt.
Nogal makkelijk om zo’n standpunt te hebben en publiekelijk zo’n artikel te kunnen schrijven wanneer je in de paradijselijke positie bent van voorzitter van NU’91, een belangenorganisatie voor werknemers. Iedereen die aan deze kant van de werkzaamheden staat, weet dat dit de waarheid van de praktijk is. Alleen daar waar de belangen anders liggen, en waar de financiën vandaan moeten komen, dáár redeneert men los van de werkvloer, los van de mensen die daar het werk moeten doen.
Voor mij ook iemand die ziet waar het om gaat maar om tot resultaat te komen daar gaat het om, Neem o.a de salarissen Met al die bezuinigen in zicht zal er door bonden hard gewerkt moeten worden om de salarissen maar op peil te houden laat staan verhogingen Onderhandelingen gaan al zeer moeizaam.
We verdienen het wel maar of we het krijgen is een 2e.
Hé, hé, eindelijk eens iemand die ziet waar het om gaat. Het lijkt inderdaad wel of we in onze haast, om voor elk mogelijk doemscenario een oplossing te vinden, vergeten zijn dat het in de Zorg om mensen gaat. Ik zou graag eens zien dat er een Zorginstelling is die het lef heeft om alle onnodige formulieren en rapporteringen achterwege te laten en meer tijd neemt voor de Zorg. Laat er maar minder cijfertjes zijn. De Zorg gaat er zeker op vooruit.
Met vr. groet, Mantelzorggids