Wanneer kindermishandeling achteraf ontdekt wordt, is de eerste reactie vaak: de professionals hadden het gezin in beeld, waarom is er niet op tijd ingegrepen? Die reflex van wijzen naar instanties, beleid en professionals is niet helpend voor de kinderen en gezinnen, zegt Anita Kraak, expert op het gebied van veilig opgroeien bij het Nederlands Jeugdinstituut (NJi). 'Iedereen is verantwoordelijk en dat maakt het super ingewikkeld.'
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
‘Vooropgesteld: als er evident sprake is van kindermishandeling, moeten we handelen en zorgen dat de acute onveiligheid stopt. Laat daar geen misverstand over bestaan. En wanneer het mis gaat, moeten we daarvan leren’, begint Kraak. ‘Echter, als het over kindermishandeling gaat, is er een heel groot grijs gebied. Een gebied van vermoedens, signalen en onzekerheid over wat er werkelijk speelt in een gezin. Over dat grijze gebied moeten we een open gesprek gaan voeren, juist om de aanpak van kindermishandeling te verbeteren.’
Puzzelstukje
‘Als het om kindermishandeling gaat, kent meestal niemand het hele plaatje’, stelt Kraak. ‘Bij een botbreuk kun
