Door Carolien Stam – De uitholling van de thuiszorg

gaat van kwaad tot erger, volgens Agnes Kant. ‘De scherpere indicaties gelden nu

alleen nog voor nieuwe cliënten die thuiszorg krijgen.’ De marktwerking in de

zorg veroorzaakt dit soort effecten. Die moet teruggedraaid worden, vindt de

zorgdeskundige van de Socialistische Partij.

Thuishulp wordt alfahulp

‘Dat wat de thuiszorg zo goed maakt, namelijk het integreren van thuishulp

en zorgbehoefte, wordt weggegooid,’ zegt Agnes Kant. ‘De thuishulpen zijn

opgeleid om aan de hand van het praatje dat ze maken met hun cliënt te kijken of

het goed gaat. Nu kunnen ze gaan schoonmaken als alfahulp. Marktwerking maakt

meer kapot dan je lief is.’

Als op 18 april de WMO in de Tweede Kamer wordt behandeld, zal Agnes Kant

flink van leer trekken. En zij niet alleen. De actiegroep “Zorg geen markt”

organiseert die dag een manifestatie.

Prijsconcurrentie

Er mag niet op prijs geconcurreerd worden, vindt Kant . ‘Het is prima dat

er meer zorgaanbieders komen, dan kunnen mensen kiezen welke zorg ze willen.

Daar ben ik helemaal niet op tegen. Maar dan moet er wel een fatsoenlijk tarief

komen waarvoor je kwalitatief goede zorg kunt leveren. En moet de

wijkverpleegkundige gewoon weer de indicatie doen.’

CIZ afstandelijk

Weg met de bureaucratie van het CIZ, het Centrum Indicatiestelling Zorg,

vindt Agnes Kant. En, hoezo kan een wijkverpleegkundige geen onafhankelijke

indicaties doen? ‘Als een huisarts een bepaalde vorm van zorg nodig vindt,

vinden we dat normaal. Maar als een wijkverpleegkundige het zegt, geloven we het

niet. Dan moet er weer een bureau tussenkomen.’

Volgens Kant is er veel winst, zeker ook financieel, te halen uit het

terugdringen van de bureaucratie. Wat haar betreft moet het CIZ het ontgelden.

‘Het CIZ zit op een veel te grote afstand van cliënten en indicaties duren veel

te lang. Ze komen niet bij de mensen thuis en maken een volkomen verkeerde

inschatting van de situatie van cliënten. Soms is een patiënt al overleden als

het CIZ met een indicatie komt.’

Zorg als gunst

Agnes Kant is kritisch over de WMO, omdat de zorg in die wet geen recht

maar een gunst is. ‘De AWBZ-zorg is wél een recht en dat is een groot verschil.

De basisgedachte van wijkgericht werken is prima. Natuurlijk willen de gemeenten

dat geld voor de WMO graag hebben. Hoe meer ze te zeggen hebben, hoe blijer ze

worden.’

Zeeuws model

‘Maar de verplichte aanbesteding leidt tot effecten waar gemeenten zelf

geen grip op hebben. Ze moeten kiezen voor de organisatie die de goedkoopste

zorg biedt. Ik denk dat we meer de kant op moeten gaan van het Zeeuwse model. De

klant heeft de keuze uit enkele zorgaanbieders, die een basispakket bieden waar

een minimumprijs aan vastzit.’

Budget omhoog

Agens Kant denkt wél dat het WMO-budget voor gemeenten door de Tweede Kamer

zal worden bijgesteld. ‘Er loopt al een onderzoek waaruit blijkt dat het nodig

is. Maar het kabinet heeft er geen geld voor uitgetrokken. Ik vind het

verontrustend dat het kabinet niet met extra investeringen in de zorg komt,

terwijl de eerste tegenvallers al binnen zijn. Dat wordt bezuinigen.’

Het volledige artikel kunt u deze week lezen in Zorg + Welzijn

Magazine (april 2007).