De landelijkheid van het gebied en het feit dat veel jonge mensen wegtrekken voor studie en wegblijven, zorgt ervoor dat Terneuzen kampt met dubbele vergrijzing: Nederland vergrijst, maar in Zeeuws Vlaanderen blijven ook nog eens vooral de ouderen over. ‘Het is een probleem dat om aandacht schreeuwt’, aldus Vervaet.

Herkennen is de uitdaging

‘De grootste uitdaging is het herkennen van eenzaamheid. Niet iedereen die achter de geraniums zit, is eenzaam. Iemand kan eenzaam zijn midden in een groep. En een ander die vaak alleen is, kan daar volkomen tevreden mee zijn.’ Daarom wil de wethouder expliciet creatieve oplossingen tegen dit probleem en niet nóg een koffiemoment met cake. ‘Want daar komen de mensen op af die we al in beeld hebben.’

Parallel met armoede

‘Bij een aanpak van armoede hebben de lokale kerken zichzelf naar voren geschoven als eerste aanspreekpunt,’ vertelt Vervaet. ‘Ik zie parallellen tussen armoede en eenzaamheid. Ook bij armoede zie je het niet aan de buitenkant. Mensen in de bijstand zijn per definitie niet rijk, maar er zijn ook ondernemers die het zwaar hebben met hun kleine winkeltje. Die armoede is moeilijker te signaleren.’ Ook in de aanpak van eenzaamheid denkt hij dat kerken een rol kunnen spelen. ‘Komt iemand niet meer naar de kerk omdat hij of zij lichamelijk achteruit gaat, of omdat ze vereenzamen en de drempel niet meer over durven? Die signalen kunnen kerken zeker oppakken.’

Automatisme

Hoewel de brainstorm over de ‘creatieve oplossingen’ pas over twee weken is, doet Vervaet nu al een voorzet: ‘We moeten verder denken dan alleen zorg- en welzijnsprofessionals. Het is een maatschappelijk probleem waarvoor we maatschappelijke oplossingen moeten vinden. Het moet een automatisme worden om naar elkaar om te kijken. Zoals het ook een automatisme is in de bouw om te denken aan duurzaamheid.’

Belgische wethouder eenzaamheid

Het Belgische Sint Truiden stelde onlangs de eerste wethouder (schepen) eenzaamheid aan. De opdracht van deze Pascy Monette is om, net als in Rotterdam, een meldpunt eenzaamheid in te stellen en ervoor te zorgen dat alle maatschappelijke actoren eenzaamheid signaleren en mensen meer bij de samenleving te betrekken. Vervaet: ‘Toen ik dat bericht hoorde dacht ik gelijk: daar moet ik eens op visite. Eenzaamheid is een universeel probleem en we moeten ervoor zorgen dat we elkaars sterke troeven gebruiken. Misschien zijn er al goede, creatieve oplossingen. Ik nodig iedereen uit om mee te denken.’ Over twee maanden verwacht Vervaet concretere plannen over wat hij met het geld van het ministerie gaat doen.