Veel onduidelijkheid over recentralisatie jeugdzorg
Wat wil minister Hugo de Jonge nu precies met zijn voorstel om de jeugdwet te recentraliseren? Wie wordt er dan verantwoordelijk voor de jeugdzorg? En wat gaat de minister in de tussentijd doen aan de misstanden in de jeugdwet? Over die vragen debatteerde de Tweede Kamer maandag 19 november.
Uithuisplaatsing wordt bij voorkeur voorkomen, omdat het een traumatische ervaring is die weinig effectief is en samenwerking met het sociale netwerk bemoeilijkt, terwijl er in het sociale netwerk volwassenen zijn die jongeren als ondersteunend ervaren: natuurlijke mentoren. Dit artikel is gebaseerd op het proefschrift van Levi van Dam met als hoofdvraag: is het haalbaar om de relatie tussen jeugdigen en een informele mentor in zijn of haar sociale netwerk (‘wie werkt’) uit te breiden, de behandeling (‘wat werkt’) te verrijken met het unieke perspectief en de invloed en kennis van deze mentor, zodat de veerkracht van de jeugdige en het gezin toeneemt en uiteindelijk de uithuisplaatsing van jongeren wordt voorkomen? Een programmatheorie, meta-analyse, vergelijkend onderzoek en kwalitatief onderzoek laten zien dat natuurlijke-mentorrelaties de ontwikkeling van een jongere positief beïnvloeden en uithuisplaatsing kunnen voorkomen. Echter, er kunnen ook nieuwe interactieproblemen ontstaan als gevolg van de samenwerking met het sociale netwerk. Verder onderzoek is noodzakelijk.
Hoe kunnen sociaal werkers radicalisering van jongeren helpen voorkomen en tegengaan? Door de veerkracht van de hele omgeving te bevorderen en positieve factoren te versterken, zegt onderzoeker Stijn Sieckelinck. ‘Er moeten meer mensen de wijk in en de straat op.’
Professionals in het sociaal domein hebben vaak een haat-liefde verhouding met regels en wetgeving. Regels beschermen de cliënt en ook de hulpverlener. Maar regels en wetgeving kunnen ook de professionele ruimte behoorlijk beperken.
