Piet is een veertiger met een forse hersenbeschadiging door een ongeval. Zijn werkzame leven is afgelopen, hij is zijn huis kwijtgeraakt en klopt aan bij het Catherijnehuis in Utrecht. Anja Haquebord, vertelt over de zoektocht naar wat zij en haar team voor Piet kunnen betekenen.
‘Piet kwam op een dag gewoon binnenlopen, als een van de velen. Er komen hier dagelijks zo’n honderd mensen aankloppen voor basale voorzieningen als eten, drinken, een douche en schone kleren. Sommigen eenmalig, anderen jarenlang. Stuk voor stuk dakloos of op het randje daarvan, in elk geval zonder goede huisvesting. Mensen met allemaal hun eigen sores en ingewikkeldheden, net als Piet. Zijn hersenbeschadiging maakte het nog eens extra moeilijk om contact met hem te krijgen: hij maakte zijn zinnen niet af, moest steeds zoeken naar woorden. Het was vaak raden naar wat hij wilde zeggen; Piet werd er zelf
