Het begint als een hartverwarmend staaltje participatie in hartje Venray. Dan neemt het verhaal een verrassende wending.
Het begint mooi. Op een donderdagmiddag wandel ik het gebouw binnen en raak in gesprek met twee activiteitenbegeleiders. Op de begane grond is een dagopvang gevestigd. Ik maak nog net mee hoe de laatste cliënt het pand verlaat. Het is een vrouw van rond de zestig die uit het niets een hersenbloeding kreeg, en nu als mens met niet-aangeboren hersenletsel door het leven gaat. Maar ze heeft nog steeds oog voor haar omgeving: ‘Vergeet
