Met de transities is het samenspel tussen professionals en mantelzorgers nog essentiëler geworden. Maar wie wat doet en waarvoor verantwoordelijk is, blijft vaak ergens in het midden hangen, ondervindt Mariët Ebbinge, journalist én mantelzorger.
Vroeg of laat wordt iedereen mantelzorger, ook journalisten die schrijven over zorg en welzijn. Van een kind met een beperking, van een partner met een chronische ziekte of van ouders die krakkemikkig worden. Ik was mantelzorger van mijn ouders en ben dat nog steeds van mijn zus die het downsyndroom heeft. Hoewel het alle twee mantelzorg heet, konden de verschillen niet groter zijn.
In de gehandicaptenzorg is mantelzorg redelijk ingeburgerd. Logisch natuurlijk, het is een langdurige kwestie, van baby tot bejaarde, er is altijd wel een vorm van mantelzorg nodig voor een mens met zo’n beperking. Professionele begeleiders en familieleden
