De Nederlandse verzorgingsstaat wordt ingrijpend verbouwd. Steeds meer verantwoordelijkheden komen te liggen bij gemeenten en particuliere instellingen als verzekeraars. Wat betekent dit nu eigenlijk voor de fundamenten waarop de verzorgingsstaat gebouwd is?
De kring van wie wel of niet worden toegelaten tot de via door de overheid georganiseerde (koude) solidariteit lijkt te krimpen. Levert dat risico’s op, terwijl de verzorgingsstaat toch juist ontworpen werd om risico’s te beperken en zekerheden te scheppen? En wat betekent nu eigenlijk bij een steeds verder terugtredende rijksoverheid haar ‘systeemverantwoordelijkheid’?
Zekerheden
Nederland is nog steeds een verzorgingsstaat. Sommigen beweren dat we een transitie doormaken naar een
