Wij helpen veel gezinnen die niet, niet goed, of onvoldoende worden geholpen. Die mensen zijn gefrustreerd, boos, en soms woedend. Ze klagen veel. Vaak terecht, vinden wij. En als we dat vinden, betrappen we onszelf erop dat we met ze meeschelden. Op die overheid, dienst of instelling die ze niet helpt.
Dat helpt om in gesprek te komen en om wat vertrouwen te winnen. Maar hoever kun je daarin gaan? Is het effectief om de woede en het klagen te voeden, en de vertrouwensband te versterken? Of is het zaak om direct duidelijk te zijn en aan te geven dat dat type gedrag hen niet verder zal brengen?
Tina werkt al ruim een half jaar met mevrouw Van der Waal. Ze heeft mevrouw aangemeld bij schuldhulpverlening en er samen met de huisarts voor gezorgd dat mevrouw weer therapie kan volgen. Een half jaar geleden was dat ondenkbaar. Toen wilde mevrouw helemaal
