In steeds meer gemeenten ontstaan plekken waar kwetsbare mensen altijd welkom zijn. Zonder indicatie, zonder formulieren en met aandacht. ‘Was ik er maar twee jaar eerder achter gekomen dat dit bestond.’
Op de oprijlaan van het zelfregiecentrum in Weert staat vaak een scherm, waarachter bezoekers een sigaretje roken of kletsen. Boze tongen beweren namelijk dat in het zelfregiecentrum aldaar ‘werkweigeraars en verslaafden’ komen. En de overbuurman wil niet op het ‘uitschot’ uitkijken. Achter dat scherm sjouwen deze najaarsochtend vrijwilligers met oud ijzer ‘voor Roemenië’ of met kleding die is gebracht ‘voor het winkeltje’.
In het zelfregiecentrum kun je koffiedrinken, de handen uit de mouwen steken, informatie halen of een cursus volgen. Dagelijks maken tientallen mensen gebruik van de inloop. Zwaar getatoeëerde vrouwen en mannen, deftige dames, jongeren en ouderen, vluchtelingen, uitbundige
