Kunstenaar Sandra Schouten werkte een jaar in een verpleeghuis voor mensen met dementie. Ze zocht naar nieuwe vormen van contact voor bewoners met 'onbegrepen' of lastig gedrag. Haar Aziatische glimlach - en later een glimlachboekje - bleek de ingang naar hartverwarmend contact met een Turkse bewoner.
‘Iemand die me al snel opviel, was een Turkse meneer die zich vrijwel altijd terugtrok op zijn kamer. In de gemeenschappelijk woonkamer ontstond vaak wrijving tussen hem en de medebewoners. Ook mensen van de zorg vonden het moeilijk om hem te benaderen, vooral ook omdat zijn Nederlands was weggezakt. Soms kon hij heel boos worden, ik denk uit onmacht.
Omdat ik hem niet echt kon bereiken, voelde ik me in het contact met hem dikwijls
