Yaël was over het hoofd gezien. Of nou ja, niet Yaël persoonlijk, maar de Yaëls van Nederland. Ja, de scholen sloten, maar gold dat ook voor de kinderdagcentra, de plekken waar ernstig verstandelijk gehandicapte kinderen worden opgevangen? 'Het is geen school, het is een zorginstelling', zei ik tegen mijn ex-man om mezelf gerust te stellen. Voor zorginstellingen golden vast andere regels.
Een dag later ging Yaëls kinderdagcentrum dicht. Ook de logeerafdeling sloot. Alleen de woongroepen bleven open. De organisatie volgde de regels van de overheid voor scholen. Via via hoorde ik dat andere kinderdagcentra nog wel open bleven, of beperkt open. Of ze sloten een week later. Allemaal naar eigen inzicht.
De kinderen en volwassenen die niet meer thuis woonden, mochten geen bezoek meer ontvangen. Daarmee ontstond een onmogelijk dilemma voor ouders: haal ik mijn kind
