Haar moeder is 65 als de eerste tekenen van dementie zich aandienen. Samen met haar zus besluit Aniana Taelman voor haar moeder, die snel achteruit gaat, te zorgen. En alsof het vechten tegen de ziekte en zelf overeind blijven niet lastig genoeg zijn, komt er ook een ander rouwproces naar boven. Dat andere rouwproces is de niet verwerkte zelfmoord van haar vader van zestien jaar eerder. In Het einde is nu schrijft Aniana haar strijd, pijn, woede en angst van zich af en zet ze de eerste stappen naar haar eigen heling.
