Door Martin Zuithof – Veel allochtone homo’s en lesbo’s hebben vaak niet

het gevoel dat ze bij de hulpverlening terecht kunnen, stelt Hanneke Felten. Zij

is projectmedewerker seksuele diversiteit en eergerelateerd geweld bij
href=”http://www.movisie.nl” target=_blank name=Movisie>MOVISIE en spreekt

tijdens het debat over
target=_blank name=”Uit naam van eer”>‘eergerelateerd geweld en

homoseksualiteit’ tijdens het MidZomerGracht–festival aanstaande woensdag in

Utrecht.

Slecht toegankelijkDoel van de bijeenkomst is het

onderwerp beter bij de reguliere hulpverlening en de doelgroep zelf bekend te

maken. Felten: ’Vanuit de hulpverlening horen wij weinig van eergerelateerd

geweld als dat een homoseksuele achtergrond heeft. De hulpverlening lijkt ons

nog niet goed toegankelijk voor kwesties als homoseksualiteit binnen een

eercultuur.’

Vooral de combinatie van eerwraak en homoseksualiteit is voor de

hulpverlening nog nieuw, schetst Felten. Punt is ook dat homoseksualiteit binnen

de opleiding van maatschappelijk werkers nog nauwelijks een rol speelt.

Bespreekbaar

‘Aan seksuele diversiteit wordt niet altijd gedacht. Bij huiselijk en

eergerelateerd geweld zijn homo’s, lesbo’s, transgenders en biseksuelen vaak een

vergeten doelgroep. Hulpverleners moeten het onderwerp beter bespreekbaar

maken.’

Homoseksualiteit, legt Felten uit, is in een patriarchale eercultuur zoals

in Marokkaanse en Turkse kringen een ernstige schending. ‘Daarin beschermt de

man de eer van de familie en wordt van de vrouw verwacht dat ze zich zo zedelijk

mogelijk gedraagt en zo min mogelijk seksueel gedrag vertoont.’

Zelfs eermoord

‘Als van een zusje bekend wordt dat ze lesbisch is, wordt daarover in de

gemeenschap negatief gepraat. Een broer staat daardoor onder druk om iets te

ondernemen, het meisje loopt te kans te worden verstoten.’

Maar ook mannen kunnen de familie-eer aantasten doordat hun

homoseksualiteit bekend wordt. ‘Dan loopt hij het risico gekleineerd,

gediscrimineerd of slachtoffer van geweld te worden. Verstoting komt vaak voor,

maar ook gedwongen zelfmoord, uithuwelijken of zelfs eermoord kan

voorkomen.’

Stap voor stap De hulpverlening kan de drempel

verlagen door te kijken hoe een project als
archief/id20107-66380/veilige_haven_opvang_voor_allochtone_homos.html”>‘De

veilige haven’ bij Schorer dat doet, stap voor stap voorzichtig het

onderwerp aansnijden. Ook kan het maatschappelijk werk proberen de doelgroep bij

het onderwerp te betrekken.

Hanneke Felten: ’Klop eens bij de plaatselijke homo-organisaties aan om

meer kennis op te doen of ga bij MOVISIE te rade. De vraag is hoe je voorkomt

dat deze doelgroep buiten de boot valt. Vervolgens moeten maatschappelijk

werkers in staat zijn het hele proces te begeleiden, te helpen bij het zoeken

naar steun en een risicotaxatie te maken.’

Uit de kastVolgens Felten is de opvang van mannen die

slachtoffer worden moeilijker dan de opvang van vrouwen. ‘Zij kunnen vaak

terecht in een vrouwenhuis, voor mannen is nauwelijks opvang. Waarschijnlijk

gaat dit soort geweld vaker voorkomen, als je bedenkt dat emancipatie van homo’s

en lesbo’s ook doorgaat. Het is dan de vraag of de opvangcapaciteit voldoende

is.’

‘Misschien belangrijker nog is de vraag of we allochtone homo’s en lesbo’s

wel moeten aanmoedigen op de Nederlandse manier uit de kast te komen. En wat

kunnen hulpverleners doen om ze daarbij goed te begeleiden? Die vragen staan

woensdag centraal.’

Lees:
archief/id20107-66380/veilige_haven_opvang_voor_allochtone_homos.html ”

target=_blank name=”Veilige haven “>Veilige Haven, opvang voor allochtone

homo’s (Zorg + Welzijn Magazine, juni 2006),
portal/nieuws/id5601-77470/nauwelijks_hulp_voor_mannen_na_eerwraak.html”>Nauwelijks

hulp voor mannen na eerwraak (Zorg + Welzijn Nieuwsbrief, 16 april

2007), Eerwraak