Veel kwetsbare mensen geven aan dat ze een gewoon leven willen leiden. Maar door de invoering van het ‘Werken in de wijk’ is dit juist moeilijker geworden, zegt Trudy Jansen. ‘Nu zijn er vaak hulpverleners betrokken bij behandeling, maar ook bij zingeving, dagbesteding en dagelijkse bezigheden. Ze regelen ervaringsdeskundigen en maatjes voor het sociale contact, terwijl het gewone contact met de buren geen aandacht krijgt. Soms bestaat iemands hele netwerk uit hulpverleners en vrijwilligers.’
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Trudy Jansen was als procesbegeleider betrokken bij het Amsterdamse programma ‘Meedoen werkt’, dat zich richt zich op Amsterdammers die niet op eigen kracht kunnen participeren. ‘Steeds vaker valt me op dat de inbreng van hulpverleners eerder toe- dan afneemt, dat ervaringsdeskundigen de rol van hulpverlener krijgen en dat mantelzorg en andere vormen van informele zorg inmiddels ook omringd zijn door professionals.’
Afhankelijkheid
Jansen ziet dat werken in de wijk niet alleen voordelen heeft. Uit gesprekken met cliënten blijkt namelijk dat er ook een toegenomen gevoel van afhankelijkheid en soms zelfs schaamte is ontstaan. ‘Wanneer iemand naar een medisch centrum of
