Als je werkt in het sociaal domein ken je het probleem. Je biedt integrale ondersteuning volgens de opdracht vanuit de wetgever. In de praktijk ondervind je hinder van ‘de privacywetgeving’. Maar klopt dat wel? Wat zegt de privacywetgeving, met name de AVG nou écht?
'Er is meer mogelijk met de AVG dan je denkt, als je kijkt naar het doel van die wet.'
Ik was in de gelegenheid om de presentatie op het congres bij te wonen. Ik deel de opvatting dat de AVG vaak wordt gebruikt om geen gegevens of informatie te delen. Het wordt dan een ‘stoplap’. Iemand roept AVG en daarmee ontstaat onmiddellijk een patstelling terwijl je de mogelijkheden en het dilemma wil onderzoeken. Er zit wel een belangrijk ‘maar’ aan, en dat is dat het handelen van professionals met betrekking tot gegevens- en informatiedeling niet alleen wordt gekaderd door de AVG (dat is slechts heel beperkt het geval) maar vooral door de geheimhoudingsplicht zoals geformuleerd in wetgeving en beroepscode. Door alleen de AVG te noemen en daarvan te concluderen dat die meer mogelijkheden dan beperkingen heeft, wordt een eenzijdig beeld geschetst, zeker voor professionals op wie een geheimhoudingsplicht rust, zoals (wijk) verpleegkundigen, sociaal werkers, psychologen, pedagogen, artsen, etc. De geheimhoudingsplicht op basis van je professie is niet absoluut, er zijn uitzonderingen mogelijk. Maar dan moet je dus verder kijken dan alleen de mogelijkheden die de AVG biedt.
M.b.t de genoemde casus zou ik toch altijd, als dat kan, overleggen met betrokkene/degene die terugkeert: hoe zou jij dat het liefst zien? Zie jij mogelijkheden om daar zelf iets in te doen? Zie je mogelijkheden die aan ander (/ik of iemand anders) daarin zou kunnen doen?
Wanneer er vragen zijn van (wijk)bewoners zou ik in eerste instantie nagaan aan wat voor informatie er precies behoefte is. En kan die in het algemeen gegeven worden, of is samenspraak van betrokkene gewenst, nodig. Persoonlijke informatie van betrokkene delen met (wijk)bewoners zonder dat betrokkene er van weet.. ik kan niet zo snel een situatie bedenken waarin dat nodig zou zijn.
Professionals in het sociaal domein hebben vaak een haat-liefde verhouding met regels en wetgeving. Regels beschermen de cliënt en ook de hulpverlener. Maar regels en wetgeving kunnen ook de professionele ruimte behoorlijk beperken.
Ik was in de gelegenheid om de presentatie op het congres bij te wonen. Ik deel de opvatting dat de AVG vaak wordt gebruikt om geen gegevens of informatie te delen. Het wordt dan een ‘stoplap’. Iemand roept AVG en daarmee ontstaat onmiddellijk een patstelling terwijl je de mogelijkheden en het dilemma wil onderzoeken. Er zit wel een belangrijk ‘maar’ aan, en dat is dat het handelen van professionals met betrekking tot gegevens- en informatiedeling niet alleen wordt gekaderd door de AVG (dat is slechts heel beperkt het geval) maar vooral door de geheimhoudingsplicht zoals geformuleerd in wetgeving en beroepscode. Door alleen de AVG te noemen en daarvan te concluderen dat die meer mogelijkheden dan beperkingen heeft, wordt een eenzijdig beeld geschetst, zeker voor professionals op wie een geheimhoudingsplicht rust, zoals (wijk) verpleegkundigen, sociaal werkers, psychologen, pedagogen, artsen, etc. De geheimhoudingsplicht op basis van je professie is niet absoluut, er zijn uitzonderingen mogelijk. Maar dan moet je dus verder kijken dan alleen de mogelijkheden die de AVG biedt.
Goed punt, Jurja. We gaan over de geheimhoudingsplicht een vervolgartikel maken.
M.b.t de genoemde casus zou ik toch altijd, als dat kan, overleggen met betrokkene/degene die terugkeert: hoe zou jij dat het liefst zien? Zie jij mogelijkheden om daar zelf iets in te doen? Zie je mogelijkheden die aan ander (/ik of iemand anders) daarin zou kunnen doen?
Wanneer er vragen zijn van (wijk)bewoners zou ik in eerste instantie nagaan aan wat voor informatie er precies behoefte is. En kan die in het algemeen gegeven worden, of is samenspraak van betrokkene gewenst, nodig. Persoonlijke informatie van betrokkene delen met (wijk)bewoners zonder dat betrokkene er van weet.. ik kan niet zo snel een situatie bedenken waarin dat nodig zou zijn.