Er is weinig oog voor jongeren met een bijzondere broer of zus. Om hen een plek te bieden waar zij (h)erkenning kunnen vinden, richtte Philadelphia het platform SAME! op. 'We zijn met z’n allen in de “hulpverleningstand” geschoten voor deze jongeren, terwijl ze vaak zelf geen hulp of zorg willen.' Hoe erken je hun emoties dan wel?
Eén op de zestien kinderen in Nederland heeft een broer of zus met een beperking, stoornis of ziekte – en daarmee omgaan is niet altijd makkelijk. Ouders doen hun best, maar de aandacht gaat al snel uit naar de bijzondere broer. Het vraagt veel aanpassingsvermogen van de andere kinderen. Negatieve gevoelens hierover worden niet altijd geuit, omdat deze kinderen zich vaak schuldig voelen: ‘ik ben toch gezond,’ ‘mijn zus kan er niks aan doen dat
