Als je mensen te vaak met een verzamelterm aanduidt loop je het gevaar ze te devalueren tot technische onderdelen van een saai beleidsterrein. Zeker als deze term een zo diverse groep mensen aanduidt als iedereen in Europa tussen 13 en 30 jaar. Want dat is waar we het over hebben. De term young people werd steeds meer een gemakkelijke legitimatie voor alles dat werd gezegd of voorgesteld. Het is in het belang van de young people, we richten ons op de young people, werken we niet allemaal voor de young people? Maar wie zijn die mensen? Ik kreeg associaties met de ‘hardwerkende Nederlander’. In politiek Den Haag blijkbaar heel bekend, maar ik heb geen idee wie het is. Of ben ik het zelf misschien?
Erger nog dan taalverwarring is dit gebruik van de term young people verhullend en leidt het af van de werkelijkheid. We kunnen moeilijk inschatten of onze activiteiten aansluiten bij de behoeften van jongeren, want we weten niet goed wie die young people zijn. We verschuilen ons achter deze term om de complexe werkelijkheid buiten de deur te houden.
Tijdens een koffiepauze vroeg een Italiaanse collega me naar stagemogelijkheden in Nederland voor jonge architecten. Een van de jongeren in zijn omgeving is net afgestudeerd en hard op zoek naar mogelijkheden om werkervaring op te doen, wellicht in het buitenland. Ik merk dat ik weer energie krijg. Natuurlijk, dit is een van de mensen voor wie we deze EU-programma’s uitvoeren. Dit is een van die young people, maar nu met een naam, een leven en een verhaal. Ik houd hem de hele bijeenkomst in mijn achterhoofd en elke keer als de term young people valt denk ik aan deze Italiaanse jongen.
Uiteraard weten we allemaal wie onze doelgroepen zijn. In ons dagelijkse werk komen we allemaal jongeren tegen die op zoek zijn naar mogelijkheden om hun cv wat meer kleur te geven, die een stage in het buitenland willen lopen of die in een internationale uitwisseling hun horizon willen verbreden. En we kennen ook allemaal die jongeren die dit misschien doodeng vinden, maar van wie we weten dat een goede buitenlandervaring daadwerkelijk hun leven kan veranderen.
Voor het gemak scharen we ze allemaal onder de ene noemer van young people. Praktisch gezien een begrijpelijke oplossing. Maar in deze bijeenkomsten moeten we niet vergeten over wie we het hebben. Misschien moeten we de volgende keer foto’s van jongeren ophangen in de vergaderzaal. Of ze bij naam noemen, zodat we ons gaan afvragen hoe we Giovanni in Palermo het beste informeren over de EU-programma’s voor jongeren. Of ik denk de volgende keer alleen nog maar aan mezelf. Als bijna dertiger ben ik namelijk ook nog een van die young people. Het maakt niet uit wie we voor ogen hebben. Alles beter dan een nietszeggende term die verhult over wie we het werkelijk hebben.
