Het is nu zo’n 45 jaar later en nog steeds is mijn zus gek op Ajax. Zij heeft een Ajax-mok, een dekbed met het logo van Ajax erop en ook op haar broodtrommel prijkt de gehelmde kop in zwart, rood en wit. Haar namenkennis is wat minder geworden, maar de vreugde als Ajax wint blijft onverminderd.

Revival

De revival van Ajax is natuurlijk niet aan mijn zus voorbij gegaan. Elke wedstrijd van Ajax wordt bekeken en aan de telefoon evalueren wij dan. Van lieverlee ben ik het afgelopen seizoen namelijk ook Ajaxsupporter geworden en ben soms nog veel fanatieker dan mijn zus.

Misverstanden

Maar in onze telefoongesprekken slopen vreemde misverstanden. Als Ajax namelijk eens verloor, was ik verdrietig om mijn zus. ‘Jammer, hè, zus. De volgende keer beter.’ Mijn zus kon dan vreemd reageren. ‘Nee, ze hebben gewonnen met 1-0’, zei ze dan, met een koppigheid die ik zo goed van haar ken. Ik moest hard mijn best doen om haar te overtuigen dat ze het helaas fout had.

Slechte ogen

Al gauw begreep ik waaraan het schortte. Mijn zus heeft een oogoperatie ondergaan, waardoor haar goede oog achteruit is gegaan. Het andere oog was al minder. En ook haar oren, ze heeft hoorapparaten, zijn niet meer al te best. De vraag rees wat mijn zus nu precies meekreeg van zo’n wedstrijd.

Verbeeldingskracht

Het zicht werd dus slechter, het gehoor was achteruit gegaan, maar haar verbeeldingskracht bleef even sterk. Iets waar mijn zus haar hele leven al goed in is. Als zij denkt dat iets zo is, dan is het ook zo. Punt. Een benijdenswaardige eigenschap welbeschouwd, want daardoor kun je een leven bij elkaar fantaseren en er ook nog in geloven.

Klap op de vuurpijl

Wij weten dat Ajax ver gekomen is dit seizoen, bekerwinnaar en landskampioen, en ook nog eens de halve finale gehaald van de Champions League. Een seizoen om van te smullen, met dartel voetbalspel waar iedere liefhebber vrolijk van wordt. Als klap op de vuurpijl mocht mijn zus met een neef mee naar twee wedstrijden van Ajax, een thuiswedstrijd tegen FC Groningen en de kampioenwedstrijd bij De Graafschap in Doetinchem. Beide wedstrijden, zoals men weet, gewonnen door Ajax. Een feestje!

Sfeer

Goed, je kunt je afvragen wat ze nu precies heeft gezien van de doelpunten. Maar de sfeer was geweldig, al klaagde mijn zus na afloop over de herrie. ‘Het deed zeer aan mijn oren.’ En ze moest bij de thuiswedstrijd van Ajax tegen FC Groningen wel drie steile trappen op en niet lang daarna, aan de arm van mijn neef, weer af omdat ze van de spanning tijdens de eerste helft naar de wc moest.

Frietje

Als altijd evalueerden we weer de wedstrijden, ook de laatste tegen De Graafschap. ‘Ze zijn kampioen!’, schreeuwde ik door de telefoon, buiten mijzelf van vreugde. Mijn zus was ook wel blij, ook al klonk het wat lauw. De confetti-regen en muziek na afloop van de wedstrijd konden haar niet bekoren. Maar ze had een foto van haar idool Huntelaar die mijn neef had gemaakt en dat was zeker leuk. Maar waar ze ècht van genoten had, zei ze, was van het frietje na afloop.