Ruim tien jaar werkte Lisette Jolink als begeleider op een groep voor mensen met een verstandelijke beperking. De hoeveelheid administratie die daarbij kwam kijken, zorgde voor frustratie. Dus hielp ze mee om daar iets aan te doen.
Alles moest worden opgeschreven voor het zorgdossier en er was altijd van alles te regelen. Hulpverleners zijn vaak ontevreden over de regeldruk die hun baan met zich meebrengt, zowel intramuraal als extramuraal. ‘Ik wilde gewoon met de bewoners bezig zijn, in plaats van al die administratie te moeten doen. Ik zat in een spagaat’, vertelt Jolink.
In al die jaren hoorde ze altijd van anderen: het hoort er nu eenmaal
