De vorige keer blogde Marcel over het boek dat hij samen met zijn dochter schrijft >>

Wat was, is niet meer. De AWBZ, de vrije artsen keuze, de eigen regie, de sociale werkplaatsen, enzovoorts. Ach, u kent ze wel, al die zorgwekkende gebeurtenissen van het afgelopen jaar waar de krant van vol stond. Wat komt, dat is nog te vaag. Er gaat nog te veel fout. Terug naar mijn houvast.

Ik vond bij toeval op internet de ‘gemeenschappelijk waarden’ van ons land, onderstaand rijtje (een rijtje uit 2011). Waarden als een soort diepgeworteld baken, die aangeven hoe wij willen dat ons land is, wellicht een wenslijstje voor houvast. Ze staan voor de mores van ons land.

Hier het rijtje:

1. Veiligheid, gevoel van saamhorigheid.

2. Fatsoen, netjes met elkaar omgaan.

3. Gelijkwaardigheid, gelijke behandeling in diversiteit.

4. Vrije meningsuiting, geen ‘censuur’

5. Tolerantie, ruimte geven aan de ander

6. Solidariteit, actief bijdragen aan elkaars welbevinden

7. Zelfbeschikking, werk en leven zonder inmenging

8. Respect voor ‘people and planet’, maatschappelijk ondernemen

9. Vrijheid van religie

10. Vaderlandsliefde, trots op de prestaties van Nederland

Wat me opvalt is dat we vooral zachte waarden hebben in ons polderland. Die zachte waarden hebben we dus in de vorige eeuw opgebouwd. Daar mogen we trots op zijn. Nederland is een ‘praatland’ en sluit beter aan bij Scandinavië en Duitsland dan bij de Angelsaksische landen als Groot- Brittannië en de Verenigde Staten, dat zijn duidelijk meer ‘vechtlanden’. Dat zie je ook aan het leger. Ons leger nam in Afghanistan een totaal andere rol (opbouwend) dan de Engelsen en Amerikanen (afbrekend).

Feminien land?

Ik weet het zeker. De cultuur in Nederland is gebaseerd op feminiene waarden en normen. De vraag ligt nu. Blijft dit zo? Blijft Nederland dat feminiene fijne land waar we alles in dialoog met elkaar blijven oplossen. Een fatsoenlijk land. Een land waar iedereen gelijkwaardig is. Waar mensen solidair zijn en respect hebben voor elkaar. En actief bijdragen aan elkaars welbevinden. Een sociaal en vrij land. Een land waar we nog de regie hebben over onze eigen zorg, passend onderwijs en passend werk?

Kijk, de wetenschappelijke theorie over waarden en normen vertelt ons dat deze waarden niet snel aan verandering onderhevig zijn, ze zijn wortelvast. En toch? De praktijk toont anders. Ik zie dat Nederland in rap tempo verandert in een masculien land. En dat stemt me niet blij. Wat overblijft is wat ik afgelopen jaren zag. Nederland als vechtland met dito leiders in de politiek, het zorglandschap en het bankwezen. Ik wil dat niet en ik wens dat ons land niet toe. Met al mijn cellen, en al mijn genen in mijn lijf, zal ik me blijven verzetten tegen deze achteruitgang.