‘Separeren was het zwaarste machtsmiddel dat we hadden’

Naar mijn stellige overtuiging is een van de redenen van de weinig gelukkige ontwikkelingen in het jeugdbeleid in het algemeen en de jeugdzorg in het bijzonder dat het denkkader van politici en beleidsmakers zo godallemachtig beperkt is. Ze gaan zelden naar het buitenland om een congres te bezoeken, voor zichzelf een studiereis organiseren zit er helemaal niet in, en een relevante opleiding volgen lijkt uit den boze. Het interessantste vind ik wel dat er daarnaast weinig vakmatig wordt gelezen. Als ik met wethouders en ambtenaren jeugd spreek, blijkt dat zij hun informatie vooral putten uit de VNG-bron. Dat heeft zijn repercussies voor dit tijdschrift. Na 13 jaargangen heeft Jeugdbeleid nog steeds te weinig abonnementen bij gemeenten, die eigenlijk de belangrijkste afnemers zouden moeten zijn. Dat zet in allerlei opzichten weinig zoden aan de dijk. De uitgever en in het bijzonder Joyce Rodenhuis hebben zich jarenlang ingezet om de neutrale en kritische informatie inzake jeugdbeleid overeind te houden. Maar er komt nu een eind aan. De redactie dankt de uitgeverij en Joyce voor hun uithoudingsvermogen en de mogelijkheid die wij kregen om de jeugdsector onafhankelijk en kritisch te informeren en te inspireren.