Het project Bezoekvrouwen bestaat bij MOS Smallingerland sinds 2008 met subsidie van de gemeente en het Oranje Fonds. Het project is geïnspireerd op de methodiek die sociaal-cultureel werker Loes van der Meer in de jaren negentig in Zwolle ontwikkelde. Een bezoekvrouw haalt vrouwen uit hun isolement en begeleidt ze op weg naar taalles, scholing, werk, opvoedingsadvies, hulpverlening of de gezondheidszorg. In Drachten verricht een bezoekvrouw ook praktische hand- en spandiensten, zoals het inschakelen van vrijwilligers die helpen in de tuin.

Bovendien richten de bezoekvrouwen in Drachten zich niet alleen op allochtone dames en maar ook op vrouwen met een Nederlandse achtergrond. Klary Nieswaag doet daarnaast de opleiding Medewerker maatschappelijke zorg op mbo-niveau. Ze gaat die vrijdagochtend op bezoek bij Linda Oosterom, een vrouw met borstkanker. Outreachende hulpverlening achter de voordeur.

Klary Nieswaag vertelt dat ze sinds mei elke week langsgaat bij Linda, vooral praat, maar ook het toilet en de keuken schoonmaakt. Linda’s stofzuiger is stuk, er is nog enige achterstand in het huishouden. Klary: ‘We zijn schoon schip aan het maken, want haar huis is dichtgeslibd. Wat er in komt, gaat er niet meer uit. Vorige week hebben we haar tuin opgeruimd samen met vrijwilligers van de stichting Present. Ook de bovenverdieping zijn we aan het opruimen. Allemaal in het tempo van Linda. Als ze rust in haar hoofd wil krijgen, moet ze rust krijgen in haar omgeving. We doen alles samen.’

Achter het huis bevindt zich Linda’s hondenkennel, met drie witte Zwitserse herders. Het zijn lieve gevoelige honden waar ze ook mee fokt, vertelt ze zelf. In haar prijzenkast staan tientallen trofeeën, die wijzen op de successen die ze de aflopen tien jaar met haar honden heeft behaald. Binnen loopt ook een vriendelijke herder, die Linda nauwlettend in de gaten houdt.

Linda is kaal van de chemokuur en heeft ook een ernstige huidziekte. Shagjes rokend en hoestend vertelt ze haar levensverhaal. ‘Ik leef bij de dag, maar ga er vanuit dat ik nog wel 65 word. Met mijn honden kan ik nog jaren vooruit. Ik denk alweer aan nieuwe nesten voor mijn honden. Die hond gaat volgende week naar Noorwegen. Het hele nest is uit Hongarije hierheen gekomen, daar heb ik deze uitgezocht’, zegt ze wijzend op de hond die in de huiskamer rondloopt. Voor het raam zit, tot grote woede van de honden die buiten lopen, ook nog een witte kat, een heilige Birmaan.

‘Ik heb geen hulp in de huishouding’, zegt Linda. ‘Ik vind het heel fijn dat Klary elke week komt. Ze is een generatiegenoot en ik kan met haar praten. Iedereen heeft het tegenwoordig druk, mensen staan niet meer zo voor elkaar klaar. Ik vind het ook heel moeilijk om hulp te vragen. Klary kende ik als collega al, uit de tijd dat ik nog tienerwerker bij de MOS was en haar zoontje wel eens in mijn soos kwam.’

Linda is in haar jeugd sterk bepaald door haar ouders, vertelt ze. ‘Ik had atheneum en ze vonden dat ik daarmee niet naar de kunstacademie mocht. Ze verboden me ook met een jongen verkering te hebben die in de supermarkt werkte. Ik heb mijn biezen gepakt en ben gaan werken. Daar komt mijn rebellie vandaan. Relaties gingen mis, ik werd uiteindelijk vrijgezel en de beer ging los. Ik heb geëxperimenteerd met drugs en werd actief in de housescene. Tot mijn 45ste heb ik nog staan housen en houseparty’s georganiseerd. Ik heb me altijd afgezet tegen de gevestigde orde.’

Links:Vom Terlüner Schloss, Bezoekvrouwen Zwolle halen allochtone vrouwen uit isolement en Drachtster vrouwen halen seksegenotes uit isolement

Redacteuren van Zorg + Welzijn gaan de komende maanden op pad. We zijn uitgenodigd door verschillende organisaties uit de sector om eens een paar dagen mee te lopen op de werkvloer. In de rubriek ‘Op pad met…’ doen we daarvan verslag. Lees hierover ook: Hoofdredacteur zoekt stageplaats.