Sociaal professionals zijn ongelooflijk goed in het zorgen voor anderen, maar cijferen zichzelf vaak weg. Die manier van werken, in combinatie met de toenemende werkdruk, is de opmaat voor een collectieve burn-out van welzijnswerkers en zorgverleners, voorspelt schrijver en spreker Niek van den Adel. Daarom is het de hoogste tijd dat professionals zichzelf op de eerste plaats gaan zetten.
Niek van den Adel: 'Vrijwel elke organisatie heeft als credo “wij zetten de cliënt centraal”. Ik ben het daar gewoon niet mee eens. De medewerker hoort centraal te staan. Zeker nu.’
Een groepstraject voor jonge vrouwen die te maken hebben gehad met seksueel geweld moet hen helpen om de lange wachttijd voor hulp te overbruggen. Initiatoren Hajar Akrari en Sara Dekker van The Phoenix Sisters zijn ervaringsdeskundigen en bieden daarom de hulp die zij zelf misten.
'Voor veel mensen in de Haagsche Schilderswijk is de reguliere hulpverlening een brug te ver. Ze kennen de instanties niet of worden er geholpen als cliënt en niet als mens', zegt Fatma Aktas¸ oprichter van Stichting Avrasya. 'Bij ons kunnen mensen, in tegenstelling tot reguliere instanties, ook buiten kantoortijden terecht. Soms geef ik ze bij mij thuis een logeerplaats.'
2 REACTIES
Dat de organisaties de cliënten centraal zetten is een mooi verhaaltje. De harde realiteit is indien de patiënt niet tevreden is met de bestaande behandelingen en expliciet aangeeft in alle realiteit wat wél nodig is (want de client is geïnformeerd over “meebeslissen” & “maatwerk”) wordt weggewuifd onder het mom van “te hoge verwachtingen” excuses voor het ongemak .
Voor een samenleving waarin iedereen volwaardig mee kan doen, is het belang van sterk sociaal werk groot. Het bijhouden van vakmanschap en het inspelen op nieuwe ontwikkelingen zijn daarom van belang.
Dat de organisaties de cliënten centraal zetten is een mooi verhaaltje. De harde realiteit is indien de patiënt niet tevreden is met de bestaande behandelingen en expliciet aangeeft in alle realiteit wat wél nodig is (want de client is geïnformeerd over “meebeslissen” & “maatwerk”) wordt weggewuifd onder het mom van “te hoge verwachtingen” excuses voor het ongemak .
Is het wel een goed idee om diegenen welke grof verdienen aan de patiënten/ cliënten laten beslissen over onze gezondheid?