Sociaal professionals zijn ongelooflijk goed in het zorgen voor anderen, maar cijferen zichzelf vaak weg. Die manier van werken, in combinatie met de toenemende werkdruk, is de opmaat voor een collectieve burn-out van welzijnswerkers en zorgverleners, voorspelt schrijver en spreker Niek van den Adel. Daarom is het de hoogste tijd dat professionals zichzelf op de eerste plaats gaan zetten.
Niek van den Adel: 'Vrijwel elke organisatie heeft als credo “wij zetten de cliënt centraal”. Ik ben het daar gewoon niet mee eens. De medewerker hoort centraal te staan. Zeker nu.’
Mensen met een psychiatrische aandoening kunnen een psychische crisis vaak aan voelen komen. Dat komt ook voor in de avonduren en in het weekend, dan is er niet direct hulp of steun bij de hand. In Amsterdam is het Lichthuis geopend, waar je wel terecht kunt in het weekend en in de avond. ‘Menselijk contact geeft patiënten rust.’
Gezinsmanagers bij Jeugdbescherming Amsterdam vinden soms lastig aansluiting bij gezinnen. Voor Arjan Romijn (48) liep de situatie met een ouder zo uit de hand dat hij een manifest schreef. Hij pleit daarin voor meer veiligheidsmaatregelen voor werkers in de jeugdbescherming.
2 REACTIES
Dat de organisaties de cliënten centraal zetten is een mooi verhaaltje. De harde realiteit is indien de patiënt niet tevreden is met de bestaande behandelingen en expliciet aangeeft in alle realiteit wat wél nodig is (want de client is geïnformeerd over “meebeslissen” & “maatwerk”) wordt weggewuifd onder het mom van “te hoge verwachtingen” excuses voor het ongemak .
Voor een samenleving waarin iedereen volwaardig mee kan doen, is het belang van sterk sociaal werk groot. Het bijhouden van vakmanschap en het inspelen op nieuwe ontwikkelingen zijn daarom van belang.
Dat de organisaties de cliënten centraal zetten is een mooi verhaaltje. De harde realiteit is indien de patiënt niet tevreden is met de bestaande behandelingen en expliciet aangeeft in alle realiteit wat wél nodig is (want de client is geïnformeerd over “meebeslissen” & “maatwerk”) wordt weggewuifd onder het mom van “te hoge verwachtingen” excuses voor het ongemak .
Is het wel een goed idee om diegenen welke grof verdienen aan de patiënten/ cliënten laten beslissen over onze gezondheid?