Ik maak me dikwijls schuldig aan versimpeling. Zo stelde ik laatst: ‘De asielprocedure moet korter, dan voorkom je dat kinderen worden uitgezet terwijl ze hier bijna hun hele leven zijn opgegroeid. En advocaten moeten stoppen met eindeloos bezwaar aantekenen.’ Het ging natuurlijk over de Armeense Lily en Howick, die uiteindelijk mogen blijven.
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Nou zat ik net te kijken hoe zo’n asielaanvraag en beoordeling er precies uitzien. Het is ingewikkelder dan ik dacht. Dat had ik kunnen weten, door het boek Hoe ik talent voor het leven kreeg van asielzoeker Rodaan al Galidi (dank IND, voor de Nederlandse literatuur is het een aanwinst dat hij in Nederland mocht blijven). Het beeld dat Al Galidi schetst, is onthutsend. Tolken die een dialect niet herkennen en daardoor niet weten dat een asielzoeker helemaal niet afkomstig is uit een bepaald gebied, Nederlanders die hun macht misbruiken en de impact van onzekerheid: wekelijks deelt het azc dozen
