Het witte busje scheurt de straat in, stopt voor de deur en de pakjesbezorger springt eruit. Met een verhit hoofd duwt hij een pakje onder mijn neus en gebaart dat ik snel moet ondertekenen. Weg rijdt de bus alweer, de bocht om. Gelukkig spelen er net geen kinderen op straat en ligt de poes veilig te snorren in haar mandje.
Ik schaam me als hij een tweede keer moet langsrijden, omdat ik niet thuis was – betaald krijgt hij pas bij aflevering.
En ik schaam me als hij om negen uur ’s avonds aanbelt om hondenvoer of een cartridge te brengen. Gezellig thuis de kinderen naar bed brengen zit er voor hem niet in. En veel verdient hij ook al
