Over zijn jeugd in een kindertehuis en bij pleeggezinnen schreef journalist Rudie Kagie twee boeken. Dat bleek therapeutisch. ‘Ik wilde dat rare leven van mij een beetje begrijpen.’
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
‘Die hele jeugd van mij was waardeloos’, zegt Rudie Kagie. Hij groeit op in Den Haag als zevende in een gezin van acht, maar voelt zich eenzaam. ‘Mijn vader was geobsedeerd door de gedachte dat mijn moeder in de oorlog was vreemdgegaan, terwijl hij in Duitsland werkte. Dat uitte zich in dagelijkse woedeuitvallen en veel geruzie.’
Als Rudie tien is, vertrekt zijn moeder van de ene op de andere dag, met alleen Rudies jongste zusje. Ze gaat terug naar Zeeland, haar geboortegrond. Zijn voltijds werkende vader, die zich steeds meer ontwikkelt tot ‘godsdienstwaanzinnig’, kan niet voor de kinderen zorgen. En
