Wie een psychische, verstandelijke of lichamelijke beperking heeft, kan baat hebben bij wonen in een groep. Maar passende plekken in instellingen of beschermde woonvormen zijn schaars. Groepen ouders creëren daarom steeds vaker zelf groepswoningen. Is dat een zegen of zorg voor gemeenten?
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Initiatieven van burgers in de zorg voor kwetsbare medeburgers passen goed bij de gedachte van de ‘participatiemaatschappij’ die de overheid voorstaat (van Houwelingen et al. 2014). Een voorbeeld hiervan zijn wooninitiatieven die groepen ouders voor hun kinderen met een beperking opzetten. Bij deze zogenoemde ouderinitiatieven nemen ouders eigen regie en creëren ze samen een groepswoning voor hun kinderen waar deze zo zelfstandig mogelijk kunnen zijn met de benodigde zorg en ondersteuning. De bewoners, die veelal een verstandelijke of psychische beperking (zoals autisme) hebben, hebben eigen appartementen
