Achterin dit nummer gooit het Instituut voor Publieke Waarden (IPW) de knuppel in het hoenderhok. De door mij geliefde vrijdenkers bepleiten het einde van de huisuitzetting. De argumentatie in het kort: het uit te zetten gezin belandt van de regen in de drup en de maatschappelijk kosten zijn veel hoger dan wanneer het gezin gewoon had mogen blijven zitten. Maar lees vooral zelf de column.
De lijn van argumenteren is momenteel populair in het sociaal domein. Er wordt veel te vaak bestraffend opgetreden bij een relatief klein probleem, waardoor zowel menselijk als financieel de kosten veel hoger worden dan ze waren. De rijkelijk voorhanden zijnde casussen leidden in de afgelopen maanden op conferenties en congressen telkens tot een instemmend, ook wat besmuikt gelach. Hoe kunnen we toch zo dom zijn?
Is het zo dom? Er zijn, denk, ik nog veel meer casussen waarin mensen in zelfde situaties zowel financieel als maatschappelijk wel binnen de regels blijven. Die tijdig hun verantwoordelijkheid nemen. In het oktobernummer van
