Met bijna 30 jaar werkervaring loop ik al (te?) lang mee in de jeugdzorgsector. Bij mijn eerste beleidsbaan in de residentiële jeugdzorg kreeg ik als junior direct twee taken toegeschoven waar senior-beleidsmedewerkers bij hun strategische projecten geen tijd (noch zin?) voor hadden: jongerenparticipatie en de aanpak van grensoverschrijdend gedrag.
Het een na het andere ‘incident’ kwam op mijn bord: leefgroepen waar kinderen seksueel grensoverschrijdend gedrag naar elkaar vertoonden, een pedagogisch medewerker die in bed was gaan liggen bij een meisje in de crisisopvang, agressief gedrag tussen groepsleiding en jongeren op een kamertrainingscentrum et cetera. Tijdens de onderzoeken hiernaar richtte ik een jongerenraad op, want dat ‘moest van het provinciale bestuur’.
De input van de jongeren op het veiligheidsthema bleek
