Onze kleinzoon helpt opa met sjouwen van haardvuurhout. In zijn kleine kruiwagen ligt een flink blok. Hij loopt een klein stukje, maar stopt er dan weer mee. Hier ben ik te klein voor, besluit hij en kijkt rond wat hij nu zal gaan doen. Hij ziet het loopfietsje waar hij tot nu toe niet op paste, maar dat hem blijft uitnodigen. Hij probeert op het zadel te gaan zitten en dit keer lukt het. ‘De fiets is kleiner geworden!’, juicht hij.
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Ik moet denken aan Angelo. Uithuisgeplaatst rond z’n veertiende, kwam hij bij ons in een groep wonen. Daar leerde hij heel snel hoe het spel gespeeld moest worden. Als een kameleon bewoog hij zich door de groepsregels heen, tijdens de individuele mentorgesprekken gaf hij correcte antwoorden en simuleerde hij goed gedrag. Daarbuiten ging hij zijn eigen gang, spijbelde en blowde. Hij liet zich niet kennen, maar werd daardoor ook niet gekend. Hij ging de strijd met het gewicht van zijn kruiwagen niet aan.
Zijn begeleiders kwamen niet
