Kim Postma en René Wokke stelden ruim tien jaar lang hun woonschip Hendrik Jan in Amsterdam open voor de opvang van pubers. Ze begonnen met weekeindpleegzorg, maar gingen al snel over op crisisopvang. Want: 'het mocht wel wat spannender.'
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
In het boek Laat maar komen! delen ze hun ervaringen, onzekerheden, fouten en onvoorwaardelijke betrokkenheid bij de aan hun toevertrouwde kinderen. Sophie van Hogendorp spreekt met Kim Postma over het boek.
Waarom kozen jullie juist deze moeilijke groep?
‘We begonnen met weekeindpleegzorg omdat we allebei fulltime werkten. Na twee jaar mocht het van mij wel wat spannender, zocht ik naar meer reuring. Toen kwamen we achter het bestaan van crisispleegzorg. Doordat wij werkten, was het wel van belang dat de kinderen zelfstandig genoeg waren om na school even alleen thuis te zijn. Dan kom je automatisch terecht bij oudere kinderen.
