‘Ik ben nog even druk bezig met al mijn bloemen een plekje te geven’, vertelt Els lachend aan de telefoon. Ze kreeg vandaag een koninklijke onderscheiding voor haar vrijwilligerswerk in de Alblasserdamse gemeenschap. Sinds 2001 is ze vrijwilliger bij de Stichting Welzijn Alblasserdam en oprichter van en vrijwilligerscoördinator bij het project Graag Gedaan. Van 2010 tot 2020 was ze gastvrouw bij verpleeghuis De Alblashof. Sinds 2010 is ze verkoopmedewerker in de Wereldwinkel in Alblasserdam. 

Vrijwilligerswerk

Van Houwelingen koos er niet voor haar leven te wijden aan het vrijwilligerswerk. ‘Ik rolde er gewoon in. Mijn moeder lag in het verpleeghuis. Ik kwam daar jarenlang bijna elke dag. Intussen bouwde ik een band op met de mensen daar. Toen ze overleed, vroegen ze mij of ik gastvrouw wilde worden. Dat zag ik wel zitten.’

Wereldwinkel

‘Van het een kwam het ander. Ik kocht eens een cadeautje in de Wereldwinkel. “Wat een leuk winkeltje”, zei ik. De kassamedewerkers vroegen: “Is het niet wat voor jou?” “Nee, dat kan ik niet”, zei ik. “Dat is typisch Els”, reageerden ze. “Je moet het gewoon proberen.” Mijn collega’s van de Wereldwinkel appten me vanochtend: dik verdiend, Els, die onderscheiding. Ik ben niet zo op complimentjes, ik bedoel te zeggen dat ze erg lief en betrokken zijn. Ik vind mijn werk zo leuk door de collega’s.’ 

Moeilijke periode

‘Ik ging door een moeilijke periode, met een scheiding. Ik heb geen kinderen. Dan kan een weekend lang duren, hoor. Mijn vrijwilligerswerk helpt mij het weekend door. Het verbindt mij met andere mensen. Op zaterdag in de Wereldwinkel en op zondag gastvrouw in het gasthuis. Ik ga niet alleen op de bank zitten en zielig zijn.’ 

Uitgescholden

‘Je krijgt in al die jaren natuurlijk ook weleens te maken met lastige situaties. Ik ben uitgescholden en uitgemaakt voor van alles en nog wat. Ik kan goed loskoppelen dat het niks met mij te maken heeft. Als mensen zo tekeer gaan, hebben ze vaak een probleem of stoornis. Als dat gebeurt, schakel ik de gemeente of een organisatie in. Zelf houd ik me alleen bezig met het helpen van mensen, maar zover reikt mijn expertise niet.’

Gestalkt

‘Ik werk ook voor vervoersvoorziening Graag Gedaan, dat is bedoeld voor ouderen en mensen met een beperking. Een groep enthousiaste vrijwilligers vervoert mensen, met de eigen auto, naar bijvoorbeeld: het ziekenhuis, fysiotherapie, familie, huisarts, etc. Ik doe de coördinatie, maar sinds ik gestalkt ben door een vrouw op mijn huistelefoon, neem ik geen anonieme nummers meer op. Dat doe ik uit zelfbescherming. Dan schakel ik de stichting in waarvoor ik werk. Dat is ook mijn tip voor andere vrijwilligers, schakel hulp in als je je onveilig voelt.’ 

Aanpakken

‘Als vrijwilliger moet je tijd hebben en van aanpakken houden. Mij moet je niet bij een bedlegerig persoon zetten, die aan slangetjes en infusen vastzit. Veel te medisch. Juist het helpen van mensen als coördinator van Graag Gedaan, een vrijwillige taxiservice voor mensen die naar het ziekenhuis gebracht moeten worden, vind ik leuk. Laat mij het maar regelen. Een lintje vind ik een hele eer, maar ik doe gewoon wat ik leuk vind. Ik heb de tijd, ik heb de energie, waarom zou ik mij niet inzetten om anderen te helpen? Als je vrijwilliger wilt worden, ga dan eens naar een gasthuis, het koor of de Wereldwinkel en zeg: hier ben ik, hoe kan ik helpen?’

Feest

Els moet nog even bijkomen van het feest van vandaag. Ze geeft alle bloemen een goede plek in haar huis en gaat dan rustig op dezelfde voet weer door met haar vrijwilligerswerk, wat ze hoopt nog lang te doen.