Dat werken in de wijk zeker niet suf maar uitdagend is, bewijst wijkverpleegkundige Anne Elsinghorst met haar ontroerende blogs. Haar verhalen, die dus meer inhouden dan die steunkousen aantrekken of mensen douchen, worden nu gebundeld tot een boek. Anne vertelt over samenwerken met sociaal werkers, over de kwetsbare ouderen en hoe ze de toekomst van werken in de wijk voor zich ziet.
‘Doortje en Jan slapen altijd in hun blootje. Ik denk dat dat vrij ongebruikelijk is voor oude mensen. Zeker wanneer die oude mensen afhankelijk zijn van zorg. Ze zijn dan gehuld in pyjama met of zonder bedsokken, ook in de zomer.
Doortje en Jan niet. Zij slapen naakt en ik weet dat.
Daar liggen ze.
Hun oude, gerimpelde lichamen liggen heel dicht bij elkaar. Haar zachte huid die ruikt naar poeder en crème, tegen zijn
Mooi stuk! En hoe fijn dat professionals zo nu en dan eens roeren in het vaarwater van de ander; daar wordt het voor individuele mensen echt vaak beter van. En ik vraag me steeds af, zou nu een professional die zowel als verpleegkundige als als social worker is opgeleid een goed idee kunnen zijn voor de eerstelijn?