Jeugd en Co
‘Niet lullen maar doen’
Tijdens zijn jeugd op straat leerde Mathijs Zwinkels waar risicojongeren gevoelig voor zijn. Dat deelt hij nu, met zijn trainingsbureau Universiteit van de Straat, met hulpverleners. Hij past het ook toe in zijn begeleiding van jongeren als ketenregisseur. ‘Ik beïnvloed ze met de gevoelens die zij mij laten zien.’
Column Tanja Appels: Puzzel
Dat ik na zeventien jaar werken bij de jeugdbescherming geen volledig beeld had van alles wat er in de jeugdzorg wordt geboden, wist ik wel.
‘Waarom greep niemand in?’
Professionals, buren en kennissen weten of vermoeden dat haar partner gewelddadig is. Toch duurt het jaren voordat er hulp komt voor Tjarda Reesink en haar twee dochters. Misschien was ze met de aanpassing in de verplichte meldcode, vanaf januari 2019, eerder geholpen.
‘Ik wilde het beter doen dan mijn moeder’
Dj en dieetboekenschrijfster Fajah Lourens groeide op in een ‘apart gezin’, zonder haar vader. Ze was een lastige puber, die op school werd gepest. Maar haar geloof in zichzelf – en in een goede toekomst – is ze nooit verloren.
Check hechting voor je ingrijpt
Zorg dat alle ouders en hulpverleners weten hoe kinderen veilig gehecht raken en traumabewust zijn. Dan pas kunnen ze het belang van kinderen écht vooropstellen, meent Jan Willems, onderzoeker structurele preventie van kindermishandeling.
Wie leest wat: Astrid Velhuizen, Haar naam was Sarah
‘Haar naam was Sarah gaat over een Joods meisje dat tijdens de oorlog met haar ouders en broertje in Parijs woont. Op een dag is er een inval in hun huis en worden ze opgepakt. Sarah ziet kans om haar broertje te verbergen in een kast. Haar ouders en zij worden weggevoerd naar Vélodrome d‘Hiver, een groot wielerstadion in Parijs waar ze met 12.000 andere Joden dagenlang worden vastgehouden.
Uit de knel: Geri Fako
‘Ik deed niks, ik kon niks, ik wilde niks. Naar school ging ik niet meer. Mijn kamer kwam ik nauwelijks uit. Daar zat ik te wachten tot ik de moed had verzameld om mezelf op te hangen, of een overdosis medicijnen te nemen. Ondertussen had ik de ene paniekaanval na de andere, en constant nachtmerries waardoor ik nauwelijks sliep. Op het laatst voelde ik me geen persoon meer, maar nog slechts een geest. Deze complete waanstaat heeft een maand of drie geduurd.
Redactioneel: Divers beoordelen
Een zee van witte mensen. Alleen vlak voor mijn zoon Ivan en mij zitten twee Marokkaanse elfjarigen op de voorlichtingsavond van deze middelbare school. Na een half uur informatie over de vwo-afdeling kijken ze elkaar aan, rollen met hun ogen en zeggen iets te luid: ‘Saai!’. Die passen hier niet, denk ik – en schrik meteen van die gedachte. Op basis waarvan denk ik dat het vwo te hoog gegrepen is voor deze jongens? Ik schaam me een beetje, want ik weet het antwoord wel.
De stelling: Robotbaby is goede test voor vaardigheden van risicoouders
Jeugdzorginstelling Rading zet een robotbaby in bij ouders van uithuisgeplaatste kinderen, de ‘RealCare Baby’. Door vijf dagen voor deze robotbaby te zorgen, kunnen ouders bewijzen dat ze de zorg voor hun echte kind aankunnen. Werkt dat?
De boel de boel: Marieke Zentjens
‘Het verlies van een geliefde zestien jaar geleden veranderde mijn kijk op foto’s. De geposeerde foto’s met hem erop of die tijdens dagjes uit of verjaardagen deden me niets; de spontane foto’s brachten me terug naar de momenten die ik wilde vasthouden. Zo begon ik mijn eigen leven en dat van gezinnen te fotograferen op gewone momenten, al snel op aanvraag. Ik ben dan een hele dag aanwezig en leg vast wat er gebeurt: samen ontbijten op zaterdagmorgen, een spelletje doen, maar ook een kinderruzie of verdrietig moment: situaties waarin gezinsleden echt zichzelf zijn.
