Staatssecretaris Jet Bussemaker wil de zogeheten cowboys in de thuiszorg gaan bestrijden, dat heeft zij de Tweede Kamer donderdag laten weten. Vorige maand luidde de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) nog de noodklok over misstanden bij nieuwe aanbieders van thuiszorg. De zorg is onder de maat en soms is er zelfs sprake van fraude en oplichting.
Uitwassen
In tegenstelling tot de ziekenhuizen en verpleeg- en verzorgingshuizen, mag er in de thuiszorg wel winst worden gemaakt en is er ruimte voor investeerders. Nu dat leidt tot uitwassen, wil Bussemaker de regels voor aandeelhouders aanscherpen. In haar ogen is de zorg geen markt. Wel moet er ruimte blijven voor creatief ondernemerschap in de thuiszorg.
Bezig met winst
Voor verpleeg- en verzorgingshuizen is het aantrekken van geld van buiten helemaal niet aan de orde. In een sector die langdurige zorg levert, passen geen instelling die bezig zijn met winst. Bovendien staan de volksverzekering AWBZ, waaruit de verpleging en verzorging wordt betaald, de komende tijd nog genoeg andere veranderingen te wachten.
Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.
Bron: ANP/Foto: Stock.xchng
Beetje naief van Bussemaker,
Mocht het ooit zover komen dat er werkelijk marktwerking komt, dan zal er eerder betere zorg komen en zullen cliënten daadwerkelijk de keuze hebben om voor hun eigen gewenste thuiszorgorganisatie en bijbehorende kwaliteit te kiezen.
Zolang de overheid (lokaal en landelijk) van mening is dat marktwerking gelijk staat aan kortingen en beperkingen en met name bureaucratie, dan zal het een probleem blijven om de zaken goed voor elkaar te krijgen.
in mijn optiek moet er een start komen met het verminderen van “verantwoordingsbeleid” en “incidentenpolitiek”.
Door organisaties jaarlijks te confronteren met veranderende aanbestedingen, een zee aan verantwoordingsdocumenten, tegenstrijdige kwaliteitseisen en een overvloed aan (overheidsgerelateerde) instituutjes zal het nooit beter worden.
Helaas hebben we last van enkele bestuurders en medewerkers met een criminele inslag. Dat is in elke branche aanwezig en die “puisten” moeten zeer zeker geweerd worden.
Het is naar mijn beleving hierbij niet noodzakelijk om alle goede organisaties (de meerdeerheid) daardoor continu te belasteren en met aanvullende controles te confronteren.
Begin maar eens met het verminderen van regelgevingen, het beëindigen van de huidige structuur van het CIZ en tranferpunten in ziekenhuizen. Stop met het steeds verder splitsen en bijstellen van aard en inhoud van functies. En zorg voor eenheid van taken en eisen in heel Nederland. Laat dat niet over aan de willekeur van elke zelfstandige gemeente en zorgkantoor. Door met voornoemde een start te maken zullen er aardig wat kosten bespaard kunnen worden op bureaucratie en zal er weer tijd over zijn om te innoveren en het begeleiden in de ontwikkeling van uitvoerend personeel.
wie marktwerking propageert en aanbestedingen leidend maakt, dus de commercie als oplosser voor maatschappelijke problemen ziet is m.i. altijd al naïef geweest. Een ondernemer moet 1 winst maken en 2 zorgen dat-ie zijn mensen aan het werk houdt. En hooguit op de derde plaats kan dan komen dat zo goed mogelijke zorg verleend wordt. Als wij als overheden de ondernemers te zeer op prijs beoordelen mogen we niet verbaasd zijn dat de kwaliteit te wensen over laat. (zowel voor de klant als de werkers)
Wij kiezen er dan voor om kuddes zorgbehoevenden door een klein aantal mensen door een grillig landschap te sturen op zoek naar ‘grazige weiden”. Ja, dus wij maken de cowboys!!!
Hoe staat het echter met de misstanden in de ‘reguliere’ thuiszorg? De enorme organisaties, waarbij het echte ‘zorgen’ veelal op de tweede plaats komt, door de gigantische overheadkosten en te lange lijnen tussen organisatie en cliënt? Waar cliënten ondergeschoven worden en hun individuele zorgbehoefte plaats moet maken voor de grillen in de planning door de organisatie? De organisaties waarbij veel fouten worden gemaakt doordat er door de bomen het bos niet meer gezien wordt, de cliënt én de medewerker niet meer dan een nummer is? Waarbij mensen tot 12.00 uur in hun hemdje zitten te wachten tot er eens iemand komt om te helpen met het douchen? Mijn ervaring is dat juist bij deze organisaties op grote schaal wordt gefraudeerd: cliënten met een indicatie voor 6 uren zorg per week, moeten het stellen met drie keer per week een douchebeurtje van een half uur. Waar blijven dan de AWBZ-gelden? Hier moet onze staatssecretaris het in zoeken, niet in de kleinschaliger initiatieven, welke afhankelijk zijn van PGB-tarieven (slechts 70% van wat de ‘reguliere’ instellingen per uur declareren). Meer budget voor kleinere initiatieven is een betere oplossing. Wanneer deze gedwongen worden om (logischerwijs) kwaliteit te bieden, moet hiervoor tijd worden vrijgemaakt. Verbetertrajecten kosten geld, en dat kan niet worden bekostigd uit een PGB van de individuele cliënt. Daarvan moet zorg worden geboden! De misstanden in de thuiszorg liggen absoluut niet bij de kleinere instellingen.
marktwerking in de zorg werkt niet daar zijn we wel achter gekomen het laatste jaar.
hoe dan wel investeerders binnen brengen in de zorg instellingen???
die doen dat toch niet voor het leuke?
de mens die zorg nodig heeft is geen product waar je winst op kunt maken., dat schijnt niet bij de politiek door te dringen. hebben ze dan zo weinig on hun hersenpan.