Redactioneel: Schrik en schaamte
Hij schrok zich rot, staatssecretaris Blokhuis. Van de verdubbeling van het aantal dak- en thuislozen in de afgelopen tien jaar. 'We moeten ons schamen, en dat in zo'n welvarend land.' Naar het schijnt is dat politieke codetaal voor: daar ga ik echt werk van maken en ik laat me niet tegenhouden. Hoog tijd, want de problematiek is al lang bekend.
DE TERRORCLIËNT ‘Breng mij naar zee, dan ga ik kopje onder’
Angeline Pot (63), maatschappelijk werker en psycho-sociaaltherapeut, ondersteunt een zestigjarige cliënt die niet meer wil leven. Het dieptepunt is bereikt als hij haar 's nachts belt om hem naar het strand te brengen. Hij wil een einde aan zijn leven maken.
BINNENKIJKEN ‘Het is alsof je bij een heel grote familie aanschuift.’
'Ik trof er een bont gevarieerd gezelschap', zegt fotograaf Thijs Wolzak.
THEMA De cliënt spreekt: ‘Ik belandde in een moeras aan regels’
Ik had geen idee waar ik moest beginnen met hulp zoeken. In een poging om weer inkomen te krijgen, leende ik geld voor een eigen bedrijf.
IN BEELD Alzheimer fluisteren
'Meegaan met een partner, een ouder, die totaal iemand anders wordt, is heel moeilijk. Het gaat om het doorbreken van je eigen schaamte en verlegenheid.' Dat breekpunt wil Cigdem Yuksel in haar foto's vastleggen. 'Soms is het al gebeurd, soms gebeurt het pas op het moment dat ik de foto maak.'
DILEMMA Wat zou jij doen?
Na een telefoontje van een buurvrouw die veel geluidsoverlast heeft van haar buurman, bezoek je als wijkteammedewerker een alleenstaande oudere man. Zijn huis staat boordevol spullen, de vuile afwas van minimaal een week staat op het aanrecht, hij ziet er onverzorgd uit en ruikt om tien uur 's morgens al naar alcohol. Tegen jou is hij duidelijk: hij is niet eenzaam, kan echt wel voor zichzelf zorgen, wil geen bemoeizuchtige hulpverleners in huis en is heus niemand tot last. Hoe reageer je?
BOEK: ‘Het belangrijkste moet je niet uitstellen’
Eind augustus, 2016. Bas, de vriend van Geerteke van Lierop, komt niet thuis na een middag varen. Twee dagen later wordt hij gevonden tijdens een zoekactie van de politie. Hij leeft niet meer, is verdronken. Wat doe je als het lot zo onverwachts toeslaat?
ERVARINGSDESKUNDIG: Frederike Kossman
Vrijwel haar hele jeugd worstelde Frederike Kossmann (24) met depressies - al kende ze dat woord toen nog niet. Over zijn ze nog niet, maar wel beter hanteerbaar. 'Ik zal altijd goed op mezelf moeten blijven letten.'
TEGENDRAADS ‘Ik zoek de randen van de wet op’
'Tegendraads ben je van karakter, dat zit erin. Maar ik ben het ook geworden. Op de basisschool werd ik gepest, zat letterlijk met ezelsoren op mijn hoofd in de klas. Ik leek dyslectisch, maar kreeg het stempel "dom" en moest naar het speciaal onderwijs. Ik geloofde zelf ook dat ik daar hoorde.'
‘We falen als maatschappij als het gaat om inclusie’
Collega's die willen helpen, een werkplek die passend is en een functie die aansluit bij persoonlijke interesses. Stuk voor stuk zaken die bijdragen aan een succesvolle plaatsing van iemand met psychische problemen of een verstandelijke beperking in een reguliere werkomgeving.
