Kort daarna maakte Simons bekend zijn baan te verruilen voor een functie als bestuurder bij een Zeeuws ziekenhuis. Twee jaar later werd het NIZW met andere kenniscentra geherstructureerd tot drie nieuwe landelijke kennisinstituten: MOVISIE (maatschappelijke ontwikkeling), het Nederlands Jeugdinstituut en Vilans (langdurige zorg). Het zou een interessante vraag zijn voor toekomstige historici eens uit te zoeken in hoeverre deze herstructurering heeft bijgedragen aan versterking van de sector.

Het blijft opmerkelijk om te zien hoe weinig samenhang en continuïteit er in de welzijnssector nog altijd is. Branche- en beroepsorganisaties, bestuurdersverenigingen, hogescholen, ministeries, kenniscentra, provinciale instituten, welzijnsfondsen  – allemaal lijken ze vooral met het eigen belang bezig. Het ministerie ziet na jarenlange bezuinigingen op sociaal beleid – in tijden dat het economische heel goed ging – ineens een voortrekkersrol voor zichzelf weggelegd bij de vernieuwing van het welzijnswerk. Lectoren zitten soms in het vaarwater van kenniscentra. De directeurenvereniging zet zich af tegen de verondersteld ‘cynische kijk’ op het werkveld bij de landelijke instituten. Beroepsverenigingen proberen aansluiting te vinden bij beroepsgroepen. Grote fondsen lijken imagoverbetering van de beroepsgroep niet meer als een kerntaak te zien.

Als Zorg + Welzijn positioneren we ons tegenwoordig graag als platform, community, tussen al die grote partijen. Te midden van al die spelers trekken we daarmee best een grote broek aan. En nu gaan we nog een stapje verder: om de beroepsgroep eens positief onder de aandacht te brengen, hebben ook wij een prijs bedacht. Samen met directeurenvereniging Verdiwel gaan we tijdens het Welzijnsdebat (15 oktober 2009) de prijs uitreiken voor de Zorg + Welzijn Professional van het Jaar. Zo willen we de hardwerkende vakmensen die in de sociale sector zo naar de achtergrond zijn verdwenen, weer eens naar voren halen.